Ինչքա՜ն պիտի երկրի ղեկավարի ոտքի տակը, այսպես ասած, «խախուտ» լինի, ինչքան պիտի նա զուրկ լինի հանրային աջակցությունից, որ քաղաքական հենարան որոնի ահաբեկիչ Ժիրայր Սեֆիլյանի և ահաբեկիչ Նաիրի Հունանյանի մոտ:

Ինչքան պիտի երկրի ղեկավարը իր տեղում չլինի, որ սեփական վրեժն ու փառասիրությունը բավարարելու նպատակով փուռը տա իրեն վստահված պետությունը:

Ինչքան պիտի երկդիմի լիներ մարդը, որ իր քաղաքական կենսագրությունը կառուցելով օլիգարխների քննադատության վրա՝ այսօր գար և զարկ տար օլիգարխաբուծությանը:

Ինչքան պիտի սեփական կնոջ կոշիկի տակ մնացած լիներ մարդը, որ նրա շքեղ կյանքի համար խաբեր մի ամբողջ ժողովրդի:

Ինչքան պիտի մարդը սիրեր իշխանությունը, որ հանուն նրա օտար ակունքներից ֆինանսավորվելով, գեյ ու աղանդավոր խաղացնելով՝ քայլեր Գյումրիից Երևան:

Եվ վերջապես, ինչքա՜ն պիտի անգիտակից լինի հասարակության մի ստվար զանգված, որ ԴԵՌ հավատում է այս տեսակ անձնավորությանը, մոմեր վառում և աղոթում նրա նկարի առաջ:

Նարե Գրիգորյանի ֆեյսբուքյան էջից