Ադրբեջանը «համավարակային» թվերի անկում համարյա չի «ցուցադրում»: Անիմաստ «լավատեսության» առումով նրանք մոտ են մեր իշխանամետ տեսաբաններին:

Այս անիմաստ դատը բավական երկար է տևելու։ Այն մտել է «ռուտինայի» մեջ։

Օրվա կուրսով կառավարող, երեկ ու վաղը չունեցող, թիթեռնիկի կյանքով ապրող և որոշում կայացնել չկարողացող մարդը խոսում է 2050-ի մասին։

Տաքսու վարորդը պետք է հաճախորդի դեմքին նայելով հասկանա, թե որ երաժշտությունը հաճելի կլինի նրան։

Ալիևի հետ Նիկոլի պայմանավորվածությունը հայ-բյուզանդական պատմությունն է հիշեցնում։

Գլխավոր ծաղրածուի հետ ծամածռությունների հարցում մրցելն անհեռանկար զբաղմունք է։ Նույնը պոպուլիզմին է վերաբերում։