1. Արցախի հիմնահարցի բանակցություններում ստեղծված ակնհայտ քաոս։ Հայկական կողմերի բանակցային դիրքերը բերվել են 1996-97 թվականներին,

2. Արտաքին հստակ ու հասկանալի քաղաքականության բացակայություն,

3. Կորոնավիրուսի համավարաքի դեմ պայքարի տապալում,

4. Դատաիրավական համակարգի ոչնչացում,

5. Տնտեսական զարգացման ծրագրի իսպառ բացակայություն,

6. Պետական ապարատի կազմաքանդում։

7. Ավանդական արժեքների և Եկեղեցու դեմ անթաքույց պայքար։

Սրանք են այն հույժ կարևոր կետերը, որոնց լուծման շուրջ պետք է լինի ընդդիմադիր ուժերի համախմբում։ Ակնհայտ է, որ որևէ ուժ կամ գործիչ միայնակ ի զորու չէ պայքարել պետական մեքենայի դեմ և համախմբմանը չկա այլընտրանք։

Արա Վարդանյանի ֆեյսբուքյան էջից