Եթե ուրացվում է Ղարաբաղյան շարժման գաղափարը, եթե Արցախը ճանաչվում է Ադրբեջանի մաս, եթե Հայաստանը հրաժարվում է Արցախը պաշտպանելու իր հանձնառությունից, ապա վերանում է մեր երկրի առաքելությունն ու գոյության իմաստը:

Այսօր Արցախի անկախության օրն է, բայց տրամադրությունը տոնական չէ: Մենք հիմա արցախահայության կյանքի իրավունքի համար ենք պայքարում՝ վատ ու վատագույն սցենարների արանքում:

Արցախը պաշարված է, բայց դիմանում է՝ լքված լինելով ՀՀ օրվա իշխանության կողմից: 88-ի շարժման գաղափարներին ու մեր երկրի առաքելությանը տեր կանգնելը դառնում է թիվ մեկ խնդիրը: Մեր փրկությունը մեր ձեռքերում է: