2013-ը կարծես քաղաքական դաշտի «խաղացողների» դիրքավորման տարին էր, հետևաբար 2014-ը լինելու է գործողության՝ բուն «խաղի» տարին։

Խորհրդարանում ոչիշխանական խմբակցությունները կարողացել են միասնական ճակատ ստեղծել` ընդդեմ ռեժիմի կամակատար խորհրդարանական մեծամասնության (ՀՀԿ, ՕԵԿ) Սերժ և Տիգրան Սարգսյանները վերջնականապես դեն են նետել իրենց «բարի արևմտամետ» դիմակները և ակտիվորեն բռնել են Ռուսատանից ամեն գնով «փող» պոկելու ճանապարհը՝ իհարկե սեփական գրպանները լցնելու նպատակով:

Սերժ Սարգսյանը հստակ հասկացնել է տալիս, որ Բաղրմայան 26-ը ինքնակամ լքելու մտադրություն չունի:

Տիգրան Սարգսյանը իր հերթին փորձում է երկիրը այս աղետալի վիճակին հասցնելու համար քաղաքական պատասխանատվությունը կիսել Սերժ Սարսգյանի հետ: Հասկանալի է, որ Տիգրան Սարգսյանը, քաջածանոթ լինելով Ազատիչի գործելաոճին, զգուշանում է, որպեզի հետագայում հերթական քավության նոխազը դչդառանա:

Ահա այսպիսի քաղաքական դիրքավորումներով մենք մուտք ենք գործում 2014, որտեղ ոչիշխանական քաղաքական ուժերը հասարակական լայն զանգվածների հետ միասին պետք է ձևավորեն մեկ քաղաքական օրակարգ, որին կհաջորդեն ակտիվ հրապարակային քաղաքական գործընթացները:

Աղբյուրը՝ https://www.facebook.com/pogp.tatev?fref=ts