Երիտասարդական խորհրդարանի Կոնգրեսի անդամ Կարեն Թովմասյանի ելույթը ԵԽ–ում.

Հենց այս պահին, մինչ մենք քննարկում և քվեարկում ենք, հանդես գալիս ելույթներով, Հայաստանի տարբեր անցակետերից շարունակում են արտագաղթել մեր քաղաքացիները, Հայաստանը շարունակվում է դատարկվել:

Հայաստանը լքում են մեր բարեկամները, ընկերներն ու հարազատները, մարդիկ, առանց որոնց մենք չենք պատկերացնում Հայաստանը, կամ մարդիկ, առանց որոնց մենք չենք պատկերացնում մեր կյանքը Հայաստանում:

Նայե՛ք ձեր շուրջը՝ վերջին տարիներին ձեր ընտանիքների անդամներից, ընկերներից և հարազատներից քանիսն են անվերադարձ լքել Հայաստանը:

Արտագաղթը չի շրջանցում ոչ մեկին՝ անկախ քաղաքական դիրքորոշումից, դավանած գաղափարախոսությունից, կուսակցական պատկանելությունից:

Սրընթաց դատարկվող և մշուշոտ ապագայով Հայաստանին պետք չեն ո՛չ մեր օրինագծերը, ո՛չ մեր ելույթները և ոչ էլ մեր քվեարկությունները:

Հայաստանին պետք են փոփոխություններ, փոփոխություններ բոլոր ասպարեզներում և բոլոր ոլորտներում:

Հարց կառաջանա՝ ո՞րն է լուծումը, և ո՞վ է խոչընդոտում լուծումներին:

Պատասխանը մեկն է՝ փոփոխություններին առաջին հերթին խոչընդոտում է իշխող ռեժիմը, որը արտագաղթը իր պարագլուխներից մեկի՝ օֆշորային վարչապետի շուրթերով հայտարարել է որպես հակահեղափոխական միջոցառում:

Ո՞րն է լուծումը:

Իշխանությունները պատասխան չունեն: Ռեժիմի առաջնորդ Սերժ Սարգսյանը բոլոր հարցերին ունի ընդամենը մեկ պատասխան՝ «Ես մեղավո՞ր եմ, որ Հայաստանի նախագահն եմ, ու խիյարը թարս ա բուսնում», իսկ եթե հարցնես ժողովրդին, ապա պատասխանն ավելին քան ակնհայտ է:

Ժողովրդական բանահյուսությունն արտագաղթի խնդրով անգամ անեկդոտներ է հորինում, որոնք դիպուկ կերպով արտահայտում են արտագաղթի պատասխանատուների նկատմամբ իրենց վերաբերմունքը:

Համաձայն այդ անեկդոտներից մեկի՝ «Սերժ Սարգսյանի տիկին Ռիտա Սարգսյանն ամուսնուն ասում է՝ ա՛յ մարդ, բոլորը արտագաղթում են, արի մի տեղ էլ մենք արտագաղթենք, ինչին ի պատասխան՝ ամուսինը պատասխանում է, որ եթե իրենք արտագաղթեն, բոլորը կներգաղթեն»:

Այո՛, հենց այստեղ է խնդրի լուծումը: Արտագաղթը չի կասեցվի այնքան ժամանակ, քանի դեռ Սերժ Սարգսյանն ու իր թիմն են Մելիք-Ադամյան փողոցից ղեկավարում մեր երկիրը, ու արտագաղթի հարցը լուծելու համար առաջին հերթին պետք է լուծել հենց իշխող ռեժիմի հարցերը:

Սերժ Սարգսյնի խոսնակ Էդուարդ Շարմազանովը վերջերս ցինիկաբար մեր ժողովրդին գուժում էր, որ առաջին տասնամյակում Հանրապետականը, ի հեճուկս ժողովրդի և իրեն ներկայացնող քաղաքական ուժերի, առաջիկա տարում էլ կշարունակի բռնազավթած պահել երկրում իշխանությունը:

Սա լոկ հայտարարություն չէ. սա իշխող ուժի օկուպացիոն պլանն է, սա պատերազմի հայտարարություն է հասարակությանը և ընդդիմադիր ուժերին:

Նետված ձեռնոցը պետք է վերցնել և անցնել հարձակման, հապաղելն անթույլատրելի է, հետևում Հայաստանն է:

Սերժ Սարգսյանի հեռացման հարցն այլևս դադարել է լինել զուտ քաղաքական հարց և վերածվել է ազգային անվտանգության և հայրենիքի փրկության հարցի, իսկ հայրենիքի փրկությունն ու անվտանգությունը պահանջում են ինքնազոհ պայքար և միասնականություն:

Հասարակության և իրեն ներկայացնող ընդդիմադիր քաղաքական ուժերի մտածված և ճշգրիտ հաշվարկների և քայլերի դեպքում, համոզված եմ, Սերժ Սարգսյանի ռեժիմն իշխանությունը կարող է պահել ոչ ավել, քան տաս շաբաթ, առավելագույնը՝ տաս ամիս, բայց հաստատ ոչ տաս տարի:

Վերջին բոլշևիկը պետք է հեռանա։