Երբ մարդը, ով

-ոսկե մեդալով է ավարտում դպրոցը,
-գերազանցությամբ ավարտում է Երևանի պետական բժշկական համալսարանի բուժական ֆակուլտետը,
-իր ուսումը շարունակում է Ֆրանսիայում,
–գերազացությամբ ավարտում է ԵՊԲՀ կլինիկական օրդինատուրան, ԵՊԲՀ կենսաքիմիայի ամբիոնի ասպիրանտուրան,
-ավարտում Մոսկվայի քաղաքական հետազոտությունների դպրոցը և Միջազգային հարաբերությունների Մոսկվայի պետական ինստիտուտի (МГИМО) «Գլոբալ գործընթացների կառավարում» ծրագիրը

ինքնամոռաց աջակցում է մի մարդու, որի իշխանության տարիներին`

-երկրում գրանցվել է սարսափելի արտագաղթ և արտագաղթողների թիվն անցել է 300 հազարը,
–օտարերկրյա ներդրումները կտրուկ կրճատվել են,
–ազգային դրամն արժեզրկվել է և այլևս վստահություն չի ներշնչում,
–երկրում գրանցվել է սարսափելի գնաճ,
–մութ սխեմաներով վաճառվել են ստրատեգիական նշանակություն ունեցող օբյեկտները,
–երկրի արտաքին պարտքն աճել է մոտ 3 անգամ և գրեթե մոտեցել է 5 միլիարդ դոլարի սահմանագծին,
–աղքատության մակարդակը կտրուկ աճ է գրանցել և, ըստ պաշտոնական տվյալների` ամեն 3-րդը երկրում աղքատ է,
–պաշտոններ են ստանում մարդիկ, ովքեր ծեծում են կանանց և ազատամարտիկների կյանքն են խլում,
–անմարդկային ծեծի են ենթարկում քաղաքական գործիչները և ակտիվիստները,
–երկրում ծաղկում է «սաշիկիզմ» կոչվածը,
–Հայաստանն անվստահելի գործընկեր է ճանաչվում միջազգային ասպարեզում,
–սահմանին գրանցվում է լարվածության աննախադեպ աճը, և գրեթե ամեն օր մեր` առանց էդ էլ փոքր ազգը, կորցնում է իր զավակներին,
–մարդիկ ստիպված են ամեն օր դուրս գալ փողոց և պայքարել իրենց իրավունքների համար և այլն……

Ո՞վ է այդ աջակցողը` գրագետ և կրթված անձնավորություն, թե պարզապես սրիկա, ով, ստանալով փայլուն կրթություն, հասկանում է աղետի ծավալները, բայց, այնուամենայնիվ, կանգնում է մի մարդու կողքին, ով հանդիսանում է այդ աղետի պատճառը:

Գրիգոր Աթանեսյանի ֆեյսբուքյան էջից