Արտակ Հարությունյան. «Օր առաջ պետք է այս իշխանությունը հեռանա, որպեսզի նոր ուժը կարողանա տեղ տալ նոր համազգային ներուժի ապահովման, ծրագրերի մշակման և այն կյանքի կոչելուն»։

Արամայիս Միրզախանյան. «Հայաստանի քաղաքական կուսակցությունների բաշխումը «քաղաքական հարթության» վրա, ըստ իս, սխալ է: Հարթության վրա չի երևում կուսակցությունների գաղափարախոսությունն ու տնտեսական պլատֆորմը»։

Արսեն Կարապետյան. ««Հարսնաքար» և նմանատիպ տավար օբյեկտներ ես առանց ձեր ասելու երբեք չեմ էլ գնացել»։

Արթուր Ղուկասյան. «Նպատակադրված չէ՞ արդյոք Վահեի դեպքից հանրության ուշադրությունը երկրորդական ու հարյուրերորդական թեմաների վրա շեղելը: Քանզի իմ ու ձեր համար, անձամբ չի կարող որպես կարեւոր հարց դիտվել ցանկացած կարգի հայտարարությունները»:

Լիլիթ Գալստյան. «Բողոքի ալիքում «Վահե Ավետյանը ես եմ» պաստառով քայլող յուրաքանչյուրը համոզված չէ, որ հաջորդն ինքը չի լինի»։

Արթուր Ղուկասյան. «Ծիծաղելի է դառնում այլևս, և խեղճերի տպավորություն են թողնում արդեն բոլոր նրանք, ովքեր պատեհ-անպատեհ առիթներով իրենք իրենց մտավորականներ են կոչում, քանզի ոչ ոք նրանց իբրև այդպիսին չի ճանաչում, կամ չի ուզում ճանաչել»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Ժամանակն է, որ ՀՀԿ կարկառուններն ու նրանց այլացեղ «դամքաշները» իրենց ականջին օղ անեն, որ այլևս մենակ են մնացել և ՕԵԿ-ի հետ քաղաքական ամուսնությունից բացի, ոչ մի ուրիշ կոնսենսուսի մեջ չկան: Այս փաստը միայն բավական է, որպեսզի հասկանալի լինի, որ ՀՀԿ-ն տապալվել է բոլոր առումներով...»:

Արամայիս Միրզախանյան. «Ելնելով իմ հասարակական դիրքից, Ստեփան Սաֆարյանի մակարդակին իջնել չեմ կարող և առաջնորդվելով իմաստասերի խորհրդով. « Ինչքան էլ տգետի հետ վիճես, միևնույն է նա կհաղթի իր տգիտությամբ»...»:

Վարդան Մխիթարյան. «Ռուբեն Հայրապետյանը եթե պետք է հրաժարվեր պատգամավորի մանդատից, ապա դա պետք է աներ Վահե Ավետյանին ծեծի ենթարկելուց անմիջապես հետո: Ուզում եմ շեշտել` ոչ թե Վահեի մահից, այլ դաժանի, անմարդկային ծեծից հետո»։

Բյուրակն Իշխանյան. «Հասկանում եմ ցավը, որ բոլորն ապրեցին ու գնացին մոմավառության, հոգեհանգստի, թաղման: Բայց չեմ հասկանում էն մարդկանց, որոնք մոմավառությունից հեղափոխություն էին սպասում»։

Մարգար Մախսուդյան. «Հարգելի խմբագրություն, նախ զարմանքով, ապա և վրդովմունքով կարդացի ձեր կայքում 28.06.2012թ. տեղադրված «Սերժ Սարգսյանի համակուրսեցին դատի է տվել «7օր»–ին և փող է պահանջում» հոդվածում հղման տեսքով տեղադրված «Հերքում. Ձեզ զանգահարողները ոչ թե դժգոհ ծնողներ են, այլ դպրոցից ազատված 2-3 նախկին ուսուցչուհիներ» http://7or.am/am/news/view/33534/ ` տպագրված 17.04.2012թ.»:

Էդիկ Անդրեասյան. «Հարգելի Սերժ Ազատի..., պատրաստվո՞ւմ եք 2013-ին: Այո՞: Անպատասխանատու ՀՀԿ-ն ու հայ դդմասեր հասարակության պարծանք ՕԵԿ-ն էլ են պատրաստվում, ասեմ: Մի սատարել են սատարելու Ձեզ, մի սատարել, որ էլ չուտես, չխմես ու այդ սատարումով հիանաս»։

Արամայիս Միրզախանյան. «Հարգելի պրն. Սաֆարյան, այս չակերտներով միտքը՝ «Մարդը Հայաստանում ճանճի նման բան է», անկախ այն բանից, Ձե՞րն է, թե ՞ փոխառություն, տգեղ ու տգետ արտահայտություն է»:

Վազգեն Մանուկյան. «Վաղուց անցել են այն ժամանակները, երբ լինելով քաղաքի գլխավոր ճարտարապետ, կարելի էր Երևանն ուզածի պես և անպատիժ մնալով քանդել կամ ձևափոխել՝ պատճառաբանելով, թե դա նախագահի կամ վարչապետի հրամանն է, արանքում էլ հսկայական գումարներ աշխատել»

Շահան Գանտահարյան.«Միջին Արեւելքի հայ համայնքներու գոյության սպառնացող տագնապները սպառնալիք են ամբողջ սփյուռքին եւ այդ ճամբով` Հայաստանի Հանրապետության: Համակողմանի նախապատրաստվածության եւ համապատասխան գործողություններու ձեռնարկումի անմիջական անհրաժեշտության առջեւ ենք իբրեւ պետություն, իբրեւ սփյուռք եւ իբրեւ տագնապահար համայնքներ»

Հարութ Սասունյան.«ԱՄՆ Կոնգրեսի կոմիտեն անցյալ ամիս ընդունել է օրենսդրական փոփոխություն, որով դադարեցնում է ԱՄՆ-ի արտաքին աջակցությունն այն երկրներին, որոնք կհյուրընկալեն Սուդանի նախագահ Օմար Ալ-Բաշիրին»

Վարդան Մխիթարյան. «Փաստորեն ՀՀԿ-ն, Սերժ Սարգսյանն ու իր երիտասարդ խորհրդականներն էլ չեն կարողանում հավատալ մայիսի 6-ին կայացած, այսպես կոչված, ընտրությունների արդյունքներին»։

Նորայր Դունամալյան. «Եթե այսպես շարունակվի, ապա նախագահական ընտրությունների ժամանակ Ս. Սարգսյանի կարգախոսը կհամատասխանի Ջորջ Օրուելի հայտնի բանաձևին` «Պատերազմը խաղաղություն է, ազատությունը` ստրկություն, չիմացությունը կամ անգրագիտությունը՝ ուժ»»։