Նարինե Մկրտչյան. «Հայաստանի պետության աղքատութան և հասարակության ունեզրկության հաշվին ՀՀ իշխանությունները ահռելի ֆինանսական միջոցներ են ստանում օտարերկյա պետություններից և միջազգային ֆինանսական կառույցներից: Այդ միջոցների մի մասի վատնումը տեղական և օտարերկյա չինովնիկների կողմից իրականում ոչ թե պարզապես օրինազանցություն է, այլ կողոպուտ է Հայաստանի ապագայից»։

Վահան Տեր-Ղազարյան. «Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության հիմնադիր անդամներից ոչ մեկն այսօր ներկա չէ այս զրույցին... Այդ ինչպե՞ս եղավ, ինչպե՞ս պատահեց…, որ վերոնշյալ մարդկանց ստեղծած կուսակցությունը խստորեն նմանվեց Անդրկովկասյան կոմսոմոլի համագումարի, նույն ոճով և, ամենազարմանալին, նույն հոգեբանությամբ»։

Արծվիկ Մինասյան. «Մեզ համար սոցիալ-տնտեսական հիմնական նպատակներ են համարվում չքավորության վերացումը, միջին խավի ձևավորումը, սեփականության իրավունքի պաշտպանությունը, արդար և մրցակցային տնտեսական կարգի հաստատումը...»։

Էդիկ Անդրեասյան. ««Զրո ձայն «Ժառանգության» ցուցակին»: Ահա այն կարգախոսը, որ ես կառաջարկեի, եթե, իհարկե, ճշմարիտ է լուրը, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ու Խաչատուր Քոքոբելյանը Լոնդոնում մասնակցել են հայության թիկունքում կազմակերպված հերթական դավադրությանը»։

Հարութ Սասունյան. «Ինչ-ինչ անհասկանալի պատճառներով, աշխարհի ամենահզոր երկրի նախագահը յուրաքանչյուր տարվա ապրիլի 24-ին ստիպված է զգում կատարել տարօրինակ և անհարկի մի ծիսակատարություն»:

Խոսրով Գրիգորյան. «Սարեր շարժելու կարգախոսն անգամ զվարճացնում է նրանց, ովքեր հանգամանքների բերումով այսօր հայտնվել են «Ժառանգության» ցուցակում: Նրանք միմյանց տեսնելիս ձեռքի մկաններն են ցույց տալիս, ակնարկելով, թե այնքան են սարեր շարժում, որ մկանոտ երիտասարդների են վերածվել»։

Աղվան Վարդանյան. «Հանրապետության նախագահն իր բոլոր հանդիպումներում խոսում է հանդուրժողականության, ազատ, արդար ընտրություններ անցկացնելու, ընտրակաշառքը բացառելու գերկարեւորության մասին: Բայց ի՞նչ է կատարվում ներքեւում: Կա՞ այստեղ մեկը, ով չգիտի, թե ինչ է կատարվում»։

Վարդան Օսկանյան. «Մեզ համար հրատապ են քաղաքական և տնտեսական փոփոխությունները»։

Վահան Հովհաննիսյան. «Խղճում ես դժբախտ համաքաղաքացիներիդ, ովքեր հենց այս օրերին տարբեր գերատեսչություններ նամակներ են գրում իրենց դժբախտությունների ու զրկանքների մասին, խնդրում են օգնություն, գումար եւ կարեկցանք` միամտաբար հուսալով, որ նախընտրական շրջանում ղեկավարության մեջ հանկարծ կարթնանա բարեգթությունը կամ պատասխանատվության զգացումը...»։

Հարութ Սասունյան. «Խնդիրն այն է, որ միայն ադրբեջանցիները չեն, որ լսում են Ալիևի թշնամական հայտարարությունները: Ադրբեջանի սահմանակից երկրները՝ Իրանը, Թուրքիան և Ռուսաստանը, հատուկ ուշադրություն կդարձնեն ՄԱԿ-ում սուր ճոճելու նրա սպառնալիքներին»։

Երվանդ Բոզոյան. «օբյեկտիվ և սուբյեկտիվ մի շարք պատճառներով՝ հայերն, ըստ էության, 19-րդ դարի վերջում, 20-րդ դարի սկզբում մնացել էին մեն մենակ ֆաշիստական մեքենայի առաջ և, ցավոք, 15 թվականը ծրագրված էր անկախ մեր կամքից»։

Խոսրով Գրիգորյան. «Ազատ եւ արդար ընտրությունները լուրջ սպառնալիք են Սերժ Սարգսյանի վերարտադրության համար»։

Վարդան Օսկանյան. «Ինչ-որ մեկը պե՞տք է բացատրի մեզ, թե ինչու 2009 թվականին Հայաստանը ունեցավ երկրորդ ամենամեծ տնտեսական անկումն աշխարհում: Մեկը պե՞տք է բացատրի մեզ, թե այդքանից հետո ինչպես այդ կառավարությունը մնաց իր տեղում և շարունակեց աշխատել: Մեկը պե՞տք է բացատրի մեզ, թե ինչպես պատահեց, որ մի քանի տարվա ընթացքում եռապատկելով արտաքին պարտքը և այն հասցնելով չորս միլիարդ դոլարի՝ աղքատությունը Հայաստանում ոչ միայն չնվազեց, այլև աճեց 500 հազար մարդով»։

Խոսրով Գրիգորյան. «Այդ եփվող կաթսայի վրա պետք էր կափարիչ, ինչի ֆունկցիան էլ փաստացի իրականացնում է Սերժ Սարգսյանը»։

Սոնա Արշունեցի . «Փաստորեն «Թեժ գիծ» կոչվածը ֆարս է: Իմիտացիա, թե իբր ամեն ինչ արված է քաղաքացիների ընտրական իրավունքները պաշտպանող, բայց փաստորեն լավ քողարկված աճպարարություն է ու ոչ մի կերպ չես կարողանում արդարության հասնել»։

«Ես շատ դրական եմ գնահատում այն հանգամանքը, որ այսօր արդեն շատ քաղաքական գործիչներ և վերլուծաբաններ խոսում են քաղաքական մենաշնորհների վերացման անհրաժեշտության և քաղաքական հակակշիռներ ստեղծելու մասին»:

Էդիկ Անդրեասյան. «Կարծում եմ` Սերժ Սարգսյանը, եթե դեռևս չի սպառել այս խաժամուժից ազատվելու իր հնարավորությունները, պետք է շտապի ժամ առաջ ձերբազատվել իր կողքին նրանց ներկայությունից: Քանզի նրանք են արագացնում ու գեներացնում երկրի վերջնական բարոյալքումը բոլոր առումներով»։

Վահան Իշխանյան.«Մարտի մեկի տասը զոհերի արյունը այս մարդկանց համար միայն քաղաքական հակառակորդների դեմ օգտագործելու միջոց է, այս պարագայում այդ արյունը օգտագործում են, որ հնարավորություն բացեն Հանրապետականին կեղծիքներով իշխանությանը կրկին տիրանալու համար: Ահա թե որն է Ժառանգության ցուցակի «Ուխտ Հայաստանի» հայտարարության մեջ ասված «Րաֆֆի Հովհաննիսյանի մարմնավորած էթիկական որակները»»։