Գայանե Ղազարյան. «Բոլոր նրանք, ովքեր էսօր կբարձրացնեն Լևոնական-Րաֆֆիական, կոնգրեսական-մնացածական, ժառանգական-եսիմինչական ու էս կարգի այլ ընդդիմադիրների միջև տարանջատումների հարցեր (նկատի ունեմ հատկապես շարքայինների միջև), նրանք կա՛մ մուտիլյովշչիկ են, կա՛մ բացառիկ բութ»։

Դավիթ Մաթևոսյան. «Մեղկ լուսավոր աղջկերք ու տղերք, տիկնայք ու պարոնայք, որ կռիվ եք տալիս ու ծեծ ուտում, որ արդար եք ու անեղծ, միամիտ եք ու լուսեղ բայց... համաձայն հանգամանքի՝ սա է օրվա Հերոս...տրատը»։

Տիգարն Խզմալյան. «Ես չեմ շնորհավորում իմ հին ընկեր Րաֆֆի Հովհաննիսյանին, եթե նա սթափ է մնացել այս պայմաններում, պետք է հասկանա, որ քվեարկում էին ոչ այնքան իր օգտին, որքան համակարքի դեմ»։

Կարեն Թովմասյան. «Անհավանական ա որ մի 5 ամիս առաջ անցկացված պառլամենտական ընտրություններում ազատիչի դեմոկրատների հետ դաշինքով հազիվ 5 տոկոս հավաքած րաֆֆին 5 ամիս հետո ստանար 36 տոկոս:»

Ալեքսանդր Քանանյան. «...այլապես նա աններելի մեղք կգործի իրեն ընտրած ժողովրդի դեմ և կարժանանա նախկին «անհամարձակների» քաղաքական տխուր բախտին՝ քաղաքական ու բարոյական ինքնոչնչացմանը»։

«Ընտրությունենրն ընթացել են 12 ժամ, բաժանենք այդ ժամերը ամեն ընտրատեղամասին, ստացվում է, որ մեկ ժամում յուրաքանչյուր ընտրատեղամասում միջինը քվեարկել է 63 քաղաքացի: Հետևաբար, 1 րոպեի ընթացքում քվեարկել է 1.05 ընտրող: Այսպիսով, ամեն րոպեն մեկ քվեաթերթիկ է ընկել քվեատուփի մեջ»։

Արեգ Գևորգյան. «Սերժ Սարգսյանը զիջել է, որովհետև Հ. Բագրատյանն ու Ր. Հովհաննիսյանը չունեն վստահված անձեր»։

Դավիթ Հովհաննիսյան. «Ընտրություններ, որտեղ արգելված է խոսել Սերժ Սարգսյանի ընտանիքի կողմից այս երկրի ամբողջ բիզնեսը, լրատվական դաշտն ու զանազան «խիստ վճռական» քաղաքական ուժերի յուրացման և ալիևյան տիպի կլանի հաստատման մասին»։

Կարեն Թովմասյան. «Ես Րաֆֆի Հովհաննիսյանին երբեք չեմ վստահել ու չեմ վստահում, միշտ նրան համարել եմ ու համարում եմ քաղաքական անմեղսունակ»։

Քրիստինե Խանումյան. «Նրա խոստացած ապահով երկրում միշտ խիյարները թարս էին բուսնում այդ էր եղածը` մի Չեբուրաշկա, որը մարդկանց հետ դու-ով էր խոսում»:

Մամիկոն Համբարյան. «Կրթական հաստատություններում աշխատող ուսուցիչներից բռնած 5000 դրամանոց քարոզչություն են վարում, ոմանք նույնիսկ հետապնդում են ՀՀ քաղաքացիներին՝ փորձելով խախտել նրանց ընտրության իրավունքը»։

Լիլիթ Գալստյան. «Հայրիկյանի ինքնասպանությունն ավելի համոզիչ է ու վերջնական, քան նրա նկատմամբ «մահափորձը»»։

Հարութ Սասունյան. «Փետրվարի 5-ին Երևանում իր նախընտական արշավի ժամանակ, Սերժ Սարգսյանը հայտարարել է, թե «ցեղասպանություն» և «եղեռն» բառերը նույնն են... Բոլոր նրանք, ովքեր պնդում են, թե Մեծ եղեռնը և ցեղասպանությունը հոմանիշներ են, պարզապես Օբամայի առջև ազատ ուղի են հարթում՝ թույլ տալով նրան չպահպանել իր լրջագույն խոստումը»։

Արեգ Գևորգյան. «Դերասանական բարձր վարպետության տիրապետող նախագահի թեկնածուն, որպես մասնագիտություն ամենևին նորություն չէ»։

Աշոտ Ադամյան. «Աշխարհիս տարբեր անկյուններից եկած դիտորդները ահա որերորդ ընտրությունները դիտարկում են ու ոչ մի կերպ չեն ուզում հասկանալ, թե ինչքան մեծ նշանակություն ունի 700.000 «մեռյալ հոգիների» օգտագործումը... Եվ ամեն անգամ արձանագրում են «բազմաթիվ թերություններ, բայց` քայլ առաջ, մեկ քայլ առաջ, երկու` ետ և այլ տիպի քայլեր...»։

Արմեն Զատիկյան. «Շիզոֆրենիան ահավոր հիվանդություն է, դրանով տառապող մարդը մեծ ցավ է պատճառում իր հարազատներին ու իր շրջապատին, իսկ ահա, երբ այդ աղետը սկսում է մասսայական տարածում ստանալ քաղաքական դաշտում, ապա դրա դիմացը չառնելու դեպքում այն կարող է վերաճել համազգային շիզոֆրենիայի»։

Արեգ Գևորգյան. «Փեսայական լրատվությունը խնդիր ունի առավելագույնս անլրջացնելու Հայրիկյանի կերպարը՝ ցույց տալու համար, որ իբր Հայաստանում գոյություն ունեն Սերժ Սարգսյանից էլ ավելի ծաղրելի թեկնածուներ»։

«Արդ, միասնական թեկնածուի հարցը մենք կարող ենք եւ պետք է քննարկենք, բայց դա կապ չունի քո` ՍԴ դիմելու խնդրի հետ»։