Հայերը վերջին հազարամյակում արթնանում են հենց այդ միջանկյալ տարածության մեջ և չգիտեն, թե ցանկալի իրականությունը որտեղ է կորել: Յուրաքանչյուր հայ ամեն օր ապրում է փառավոր անցյալում, չերազված, երբեմն՝ ողբերգական ներկայում և երանելի, բայց իրապես անորոշ ապագայում:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Սիրտս վկայում է, որ մոտակա ամիսների ընթացքում Հայաստանում սպասվում են նոր ակտիվացումներ, բաժանումներ և սրացումներ»:

Վահե Սարգսյան. «Վրաստանը չի հանդուրժելու ՀՀ քաղաքացիներով բնակեցված Ջավախք տարածաշրջան. շուտով առաջ է գալու այդ քաղաքացիներին իրենց սեփական բնակավայրեր մուտք գործելուն և այնտեղ մնալուն ուղղված օրենսդրական և այլ արգելքների հարուցման գործընթաց»։

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Առավել կատարյալ կերպով ռևանշիզմը մարմնավորվեց Ռուսաստանում, թերևս՝ նաև Ադրբեջանում: Քոչարյանական Հայաստանը մի քիչ այլ դեպք էր»:

Արտակ Սարգսյան. «Հասկանալի է, որ ինչ-որ բան պետք է զիջել Արցախի անկախության միջազգային ճանաչման համար: Բայց արդյոք մենք հիմա չե՞նք զիջում հենց այդ անկախությու՛նը»:

Վարդան Օսկանյան Հուլիսի 9-ից 10-ը Ստեփանակերտում ՀՅԴ կողմից կազմակերպված հայ-թուրքական հարաբերություններին և ղարաբաղյան խնդրին նվիրված համաժողովում հնչած ելույթից:

Մասիս Մայիլյան. «Հրապարակված հիմնարար սկզբունքների ընդունումն ու իրականացումն անուղղելի վնաս կհասցնեն ԼՂՀ-ի ու ՀՀ-ի ազգային շահերին»։

Արտակ Սարգսյան. «Արդեն ակնհայտ է, որ այս կարևոր գազատարը չի անցնի Հայաստանի տարածքով, որն ապացույց է այն բանի, որ Թուրքիան և Ադրբեջանը երբևիցե չեն համաձայնի որևէ նախագծի, որը կուժեղացնի Հայաստանը»:

Դավիթ Գալստյան. «Երբեմն տպավորություն է ստեղծվում, թե Հայաստանում տնտեսությունը վերացական գաղափար է, աննյութական' հասարակ քաղաքացու հետ առնչություն չունեցող»:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան «Ետսովետական ռևանշիզմի հայկական տարբերակը բաղկացած է երկու միֆոլոգեմների միաձուլումից: Մեկը Սովետական Հայաստանի՝ որպես հայոց պատմության մեջ աննախադեպ մշակութային և տնտեսական ծաղկման շրջանի մասին պատկերացումն է, մյուսը՝ 60-ականներին վերջնական տեսք ստացած «հայրենասիրությունը»»:

Արթուր Ազարյան. «Հայաստանաբնակների մի մասի համար ընտրությունները նույնն են, ինչ խունկը՝ սատանայի համար: Հիշատակված մասը բարեկիրթ ու արժանապատիվ ապագայի հանդեպ հույսն իսպառ կորցրած, սթրեսային ծագումնաբանությամբ բազում հիվանդություններին մեկն էլ ավելացրած հատվածն է»:

Արտակ Սարգսյան. «Հայաստանը այլ ելք չունի, քան դիմակայելու այս բազմաբնույթ հակադարձ ուժերին և թույլ չտալու, որ Հարավային Կովկասի համար մղվող պայքարը կրկին վերջանա Արցախը Ադրբեջանի կազմում թողնելու՝ հավանական և արդեն մեկ անգամ կիրառված սցենարով»:

Ռիչարդ Կիրակոսյան. «ԱՄՆ եւ Ռուսաստանի ղեկավարները պետք է ավելի մեծ ուշադրություն դարձնեն Հարավային Կովկասում անվտանգություն եւ կայունություն դարբնելուն ուղղված համագործակցությանը»։

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Քոչարյանի կամ Պուտինի տիպի բյուրոկրատական գործիչների դեպքում, երբ խոսում ենք գաղափարախոսության մասին, պետք է ի նկատի ունենանք, որ նրանք ոչ թե դավանում են, այլ ավելի շուտ պրագմատիկորեն շահագործում են այս կամ այն գաղափարական տարրերը»:

Վահե Սարգսյան. «Վրաստանի նախագահ Մ. Սահակաշվիլու Երևան կատարած վերջին այցը հասարակական շրջանակներում առաջացնելով շատ հարցադրումներ, այնուամենայնիվ, տվեց նաև մինչ այժմ անորոշ բազմաթիվ հարցերի պատասխաններ»:

Արտակ Սարգսյան. «Հարկավոր է մարտնչել Արցախի խնդրի հայանպաստ լուծման համար՝ թույլ չտալով, որ քեմալ-լենինյան ոճով Հայաստանը կիսելու՝ արդեն մեկ անգամ գործադրված դավադրությունը վերածնվի նորովի, գուցեև՝ գազային առուվաճառքի տեսքով»:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Չնայած 88-ի շարժման տպավորիչ թափին և դրա շնորհիվ ձեռք բերված անմիջական ժողովրդավարության փորձին, հայ հասարակությունն իր ամբողջության մեջ իրականում այնքան հասունացած չէր, որպեսզի գիտակցեր ժողովրդավարական հասարակարգի և անկախության խնդիրները՝ որպես ներքուստ վերապրած արժեքներ»:

Վիկտոր Ենգիբարյան. «Խոշոր ձեռնարկություններում հարկային տեսչության ներկայացուցիչ տեղադրելու գաղափարը բնականաբար պետք է արժանանար ԱԺ պատգամավորների մեծամասնության հակակրանքին»: