Վարդան Օսկանյան. «Իշխանությունները մեկ տարի շարունակ հերքում էին հայ-թուրքական գործընթացում առկա խնդիրները, և քննադատությանը հակադարձում էին, թե իրականում ամեն ինչ շատ լավ է ընթանում: Այսօր, փաստորեն, տեսնում ենք, որ իրենք գիտակցում էին, որ ինչ որ բան այն չէ, բայց ձգձգեցին մեկ տարուց ավելի...»։

Ստեփան Սաֆարյան. «Ու «Ճանապարհ» ընկանք... Ցյուրիխյան «կեսգիշերային ճեպընթացով», որի մեքենավարի աթոռը բռնազավթեց Թուրքիայի վարչապետը, ինչին առանձնապես չդիմադրեցին հայաստանցի ուղեւորները' գնդակը Թուրքիայի դաշտում է, իմա' ղեկը Թուրքիայի ձեռքին է ջենթլմենական պահվածքով»։

Հայկ Բալանյան. «Տպավորություն է ստեղծվել, որ ներկա իշխանությունը ազատագրված տարածքներին վերաբերվում է որպես մի չաշխատող և սեփականաշնորհման ենթակա մի օբյեկտի, ձեռի հետ էլ լեգիտիմության պակասը լրացնելով և անցաթուղթ ստանալով դեպի նույն թուրքական շուկան»:

Արա Մանուկյան. « Արցախում իր նահատակությունից տասնյոթ տարի անց Հայաստանի նորագույն պատմության ազգային հերոս Մոնթե Մելքոնյանը կրկին անգամ դարձել է անարգման թիրախ: Վերջերս Open Source ռադիոկայանով վաստակավոր ռեժիսոր և վավերագրող Թեդ Բոգոսյանի հարցազրույցը լսեցի»։

Մեսրոպ Հարությունյան. «Հիմա նորից հարցնեմ հեռուստաըն- կերությունների ղեկավարներին. պարոնայք, դուք կարդացե՞լ եք ձեր ստորագրած տեքստը: Եվ եթե կարդացել եք, չե՞ք տեսել դրա ողջ զավեշտականությունը: Իսկ եթե չեք կարդացել...»։

Արա Պապյան. «Մուստաֆա Քեմալի կյանքի որոշ դրվագների բացահայտումը կարող է քրեական պատասխանատվու- թյան հանգեցնել Թուրքիայում: Այդպիսի դրվագներից է Մուստաֆա Քեմալի խայտառակ գերեվարումը բրիտանացիների կողմից և նրա ինքնասպանության փորձը»։

Յաիր Օրոն. «Իսրայելը, մի կողմից պայքարում է Հոլոքոստի ժխտման դեմ, իսկ մյուս կողմից՝ մասնակցում մեկ այլ ցեղասպանության ժխտմանը: Նման մոտեցումը կարող է դիտվել որպես բարոյական անկում»։

Վիգեն Բաղումյան. «...Հայաստանում դեռ այդ լավատեսների շարքը նահանջ չի ուզում արձանագրել և պահում է միամիտ լավատեսությունը, այսինքն՝ այդ մեռած փաստաթուղթը պահվում է կիսակենդանի պայմաններում: Սա ամենավտանգավորն է...»։

Արտակ Սարգսյան. ««Ողջամիտ ժամկատները» պետք է փոխարինվեն «հստակ ժամկետով», որը Հայաստանը պետք է, որպես վերջնագիր, ներկայացնի Թուրքիային»։

Արա Պապյան. «Մենք՝ հայերս, մի լավ խոսք ունենք. «մեռած ա, թաղած չի»: Հենց այս բառերով էլ կարելի է բնութագրել չարաբաստիկ արձանագրությունների վիճակը»։

Հարութ Սասունյան . «Արձանագրությունների վավերացման գործընթացում մատնվելով փակուղային վիճակի, մեծ պետություններն իրենց հեղինակությունը փրկելու համար հուսահատորեն ուղիներ են փնտրում այս երկընտրանքից դուրս գալու համար»:

Ռուբեն Հակոբյան. «Հասարակությունն այսօր ապրում է պարտադրված կիսաճշմարտությունների տիրույթում, որը ձեռնտու է թե՛ իշխանությանը եւ թե ընդդիմությանը: Մինչեւ այժմ ՀԱԿ-ի առաջնորդը չի անդրադարձել 96-ի ընտրություններին, որի ժամանակ ձեւավորված «եթե ընդդիմությունը 100 տոկոսանոց ձայն հավաքեր, միեւնույն է նրան իշխանություն տվող չկար» կարգախոսն աչքի լույսի պես պահպանվում և դիպուկահարների միջոցով պաշտպանվում է այսօրվա իշխանությունների կողմից»:

Նարինե Դիլբարյան. «Ներկա պահին Սերժ Սարգսյանի համար առավել լուրջ և անմիջական վտանգ են ներկայացնում, ոչ թե ավանդական ընդդիմադիր ուժերը ՀԱԿ-ը, կամ այլք, այլ խոշոր բիզնեսը և նրանց ստվերում մշտապես գտնվող Քոչարյանի ուրվականը»։

Վարդան Վարդանյան. «Այս իրավիճակում պետք է փորձել ՀՀ քաղաքական-հասարակական բոլոր տեսակի հարաբերությունները ենթարկել համապարփակ ստանդարտիզացիայի այնտեղ, որտեղ հնարավոր է և այնքան, որքան հնարավոր է»:

Մեսրոպ Հարությունյան. «…այս օրինագիծը ուղղված է միայն ու միայն լրատվամիջոցների դեմ, որովհետեւ հազիվ թե որեւէ մեկը մյուսին դատի տա միայն փողոցում, թեկուզ հազար մարդու ներկայությամբ, իրեն «իդիոտ» անվանելու համար»:

Պետրոս Կարապետյան. «Հեռու ենք այն մտքից, որպեսզի համաձայնվենք նույն Ներսես Երիցյանի և իր անմիջական շեֆի' Տիգրան Սարգսյանի պնդումների հետ, որ Հայաստանն արդեն իսկ հաղթահարել է համաշխարհային ճգնաժամի ազդեցությունները և դուրս է եկել տնտեսական աճի ուղու վրա»։

Արտակ Սարգսյան. «Թուրքիայի կողմից հայության փոխհատուցման խնդիրը առավել աղոտ է և ամփոփ ու հստակ ձեևակերպում դեռևս չունի, ինչի հետևանքով այդ ուղղությամբ չեն արվում նաև նպատակաուղղված շոշափելի քայլեր»:

Հեղինե Մանուկյան. «Էրդողանի նամակին պատասխանել-չպատասխանելու հարցն այլևս ժամանակավրեպ խնդիր է, քանի որ Թուրքիան ՀՀ գործող նախագահից ստացել է այն, ինչին մերժում է տրվել նրա նախորդի նամակում»։