Գազի կտրուկ թանկացման արդյունքում ղազախները դուրս եկան փողոց ու կառավարություն փոխեցին։

Օրինակ, եթե ղազախների վարչապետը խոստանար, որ հոսանքը 20% էժանանալու է, իսկ հետո բռներ ու 10%-ից ավելի թանկացներ, թասիբով ղազախները ի՞նչ կանեին:

Արթնանալ է պետք:

Խորհրդային միության փլուզումից հետո ձևարվոված կայունության շրջանն ավարտվել է։

Օրենքով սահմանված կարգով պատասխանատվություն պետք է կրեն Ռազմիկ Պետրոսյանն ու նրան նշանակողները։

Այն, ինչ տեղի է ունենում սահմանամերձ Վարդենիսում, սովորական բոսյակություն չէ։

Դե որ կերուխումին բան չխանգարի:

Հայաստանը թուրքական «միջանցք» չէ։

Մեր ցանկությունը դեռ քիչ է, պետք է նաև այդ ցանկությունը աշխարհագրական առումով լինի իրականանալի։

Առաջիկայում Հայաստանը կհեղեղվի  թուրքական ապրանքներով։

Եթե ամեն ինչ այդքան հեշտ է ու պարզ, ապա Բաքվի բռնապետի համար շատ ձեռնտու կլիներ Հայաստանի հենց «ռևանշի» գնալը։

27-ի առավոտ շուտ Մատաղիսի, Մարտակերտի ու Մարտունու բանից բեխաբար տասնյակ զոհված զինվորները ամեն գիշեր աչքիդ թող գան։

Շուշիի վերաազատագրումից հետո պատերազմում նոր փուլ էր սկսվելու` Ադրբեջանին Արցախի սահմաններից հնարավորինս հետ շպրտելու փուլը:

Մի նայի վերև ֆիլմը ձեռնարկ ա, թե ինչպես հայերը կորցրին Արցախը։

Փաստորեն, ընդամենը 3 տարի պահանջվեց, որ կառավարական առանձնատնից պարբերաբար լայվ մտնող, այնտեղի սաունան, սառնարանը, վերանորոգումն ու ամեն անկյունը ցուցադրող «հեղափոխականները» վերածվեն Ջորջ Օրուելի «Անասնաֆերմա»-ի հերոսների։

Ձեռնոցի պես Նիկոլ Անհողը փոխում էր բանակային կորպուսների հրամանատարներին, ԶՈՒ ԳՇ պետերին և այլ անտրամաբանական և անիմաստ կարդարյին նշանակումներ էր անում։

Ջալալ, Օնիկ, Տիրան, Արտակ, Արշակ-Վաղարշակ ունեցող իմ ժողովուրդ, էն տժժացող զինվորներից ի՞նչ եք ուզում։

Իր աթոռը պահելու համար մի օր առաջ մութ-մթով, լույսը դեռ չբացված, գնաց իր իսկ ձեռքերով քաղաք դարձած Եռաբլուր` շոուն մաստ գոու անելու: