Իշխանությունը պահելու երկու հիմնական մոտիվացիա ունի Նիկոլը՝ վախը և փողը։ Նա վախենում է իշխանությունը կորցնել, քանզի գիտի, թե ինչ է բերել Հայաստանի գլխին։

Էդմոնն աղմկում է, կչկչում է, որպեսզի հայտնվի Նիկոլի «բագաժնիկում», բայց նա՝ որպես նախկին «բագաժնիկացու», իր մուռն է հանում Էդմոնից՝ օգտագործում է, բայց «կոռմ» չի տալիս։

Նիկոլը հրաժարվում է «կարծրատիպերից» ու ամբողջությամբ մտնում թուրքական նախագծի մեջ՝ հանուն սեփական աթոռի ու կաշվի։ Հայաստանի շահը զրո է։

Նիկոլն այնքան է մտել թուրքական գծի մեջ, որ դարձել է մեր թշնամիների փաստաբանը։ Նա անգամ փոքրիկ հարցերում է փաստաբանություն անում Էրդողանի ու Ալիևի համար։

Ժողովու՛րդ ջան, հույսը կորոնավարակի վրա պետք չի դնել։ Նիկոլի հեռացումը քաղաքական, այլ ոչ թե օդակաթիլային ճանապարհով պետք է լինի։

Նիկոլի շահն աթոռային է, որը 100 տոկոսով համընկնում է թուրք–ադրբեջանական շահի հետ, և որը 100 տոկոսով հակադրվում է Հայաստանի ու Արցախի շահերին։

Հայ–թուրքական ներկա գործընթացով Նիկոլը լուծում է իր աթոռի հարցը, իսկ Էրդողանն ու Ալիևը՝ պետական–ռազմավարական հարցեր։ Նրանց շահերը 100 տոկոսով համընկնում են։

Արմեն Սարգսյանը Նիկոլի հետ հավասարապես պատասխանատու է մեր երկրում 2018–ի մայիսից հետո տեղի ունեցածի համար։

Նիկոլն իր շուրթերով «փչացնում» է սեփական թիմակիցներին՝ նրանց կալանավորի շորեր հագցնելով։

Ալիևանիկոլական տանդեմի պասերով խաղին հերթական անգամ միջամտեց ՌԴ արտգործնախարար Լավրովը, ով պաշտոնական Երևանի լռության պայմաններում պատասխանեց Ալիևին։

Ղազախստանի արծիվ կամ ՀԱՊԿ–ի Բրյուս Լի խաղալը Նիկոլի մոտ երկար չտևեց։ Բելառուսի նախագահն այսօր «փչացրեց» ՀԱՊԿ–ի «Բրյուս Լի» Նիկոլին։

Նիկոլի նշանակած Միրզոյան Արարատի կանտոռան «դրական ու կառուցողական» որակումն է տալիս հայ–թուրքական շփմանը և թութակի պես կրկնում, թե բա ամեն ինչ առանց նախապայմանների է։

Ալիևն էլ է հասկանում, որ Նիկոլ Փաշինյանի պես խեղկատակին հաղթելն այնքան էլ պատվաբեր չէ ու չի նպաստում «Հաղթող զորահրամանատար Ալիև» իմիջի ձևավորմանը։

Կարենն ու Գրիգորը պատից կախված Նիկոլի նկարի տա՞կ են ՀՀ արդարադատության մասին մտորելու։ Շատ ինտիմ պատկեր է ստացվում։

Այս տղան հրաժարական տալու փոխարեն որոշել է նոր հեքիաթ հորինել ու նոր մակարոնեղեն կախել «հպարտ» քաղաքացիների գլխամասի կողքերից։

Նիկոլին քննադատում են նաև Հայաստանում արևմտամետության ու ժողովրդավարության ջատագովներ ներկայացողները, որոնք իրականում թուրքական շահի սպասարկողներ են։

Նիկոլն ինքն իր դատավճիռն է կարդում՝ փաստացի հայտարարելով․ «Ռոբերտ Քոչարյանը 2008–ին ճիշտ էր, իսկ ես սխալվեցի»։

Ձևականորեն տարբեր դաշտերում գտնվող Տեր–Պետրոսյանն ու Սեֆիլյանը լուռ են Նիկոլի պահով։ Սա այն դեպքն է, երբ լռությունը, իրոք, համաձայնության նշան է։ Լռությունն այս դեպքում այնքան աղմկոտ է, որ բառերն ավելորդ են դառնում։