Նիկոլի օրակարգը՝ ցնցումների տանել Հայաստանն ու միջազգային խաղացողների կռվախնձոր դարձնել մեր երկիրը, սպասարկում է ոչ ՀՀ քաղաքացիների շահերը:

Ապօրինի ծախսերով դեպի Սյունիք նիկոլ փաշօղլու իրականացրած արշավանքը ուղղակիորեն տապալվեց:

նիկոլ փաշ(ալիև)ի «հոգին փառավորվում» է, որ իր գործատու ալիև-էրդողան զույգը հիմա ֆռֆռում է «դժբախտ, դժգույն Շուշիում…»:

Մուրճով պտտվող Նիկոլն այս օրերին հայտարարում է, թե բա եկեք հունիսի 21–ին հրապարակում նշենք ժողովրդի (դե՛, Նիկոլի, էլի՛) հաղթանակը։

Նիկոլը վախենում է վաղվա ՀՀ–ից ու պայքարում է այդ ՀՀ–ի դեմ։ Նա առաջնորդվում է «Կա՛մ ես կլինեմ իշխանություն Հայաստանում, կա՛մ Հայաստանը չի լինի» կարգախոսով։

Չաքուջն առել, վրա է պրծել մեր ժողովրդի, մեր երկրի մտավորական, գործարար, քաղաքական, հոգևոր էլիտայի վրա:

Դիանան ասում է «Ապագա կա», Սուրենն էլ պատասխանում՝ «Կա ապագա»։ Ու երկուսն էլ այդ ապագան իրենց համար տեսնում են սև գույների ու անորոշության մեջ։

Էդմոնը, Արամը, «Բաբաջը» և «Շիրինը» հիմա իրար են գզում՝ Նիկոլի հետ հետագայում միանալու համար։ Նիկոլը բոլորին էլ «կողքից» աջակցում է և խրախուսում ներհարեմային մրցակցությունը։

Քոչարյանը խոսում է անելիքներից, խոսում է ծրագրերով և տալիս ապագայի տեսլականը: Նիկոլը գոռում է «Ապագա կա ապագա», բայց խոսում է անցյալից՝ այն կեղծելով:

Պատահակա՞ն էր արդյոք այն, որ հենց նախընտրական քարոզչության թեժ փուլում գերիների վերադարձ կազմակերպվեց:

Նիկոլենք դարձել են «ասֆալտի հեղափոխականներ»։ Հսկայական գումարներ են աշխատում ասֆալտի միջոցով։

Դա տեղի է ունենում ոչ թե՝ սահուն, այլ կտրուկ: Առանց չափազանցության՝ ձնագնդի էֆեկտով:

Հայաստանն ամբողջովին արդեն 3 տարի է, ինչ զավթված ու գրավված է ներսից և պատանդ ու գերի է նիկոլական թրքահպատակների արնաթաթախ ձեռքերում:

Ուշագրավն այս ընտրություններում այն է, որ ընտրություններին մասնակցող մի քանի ուժ բացահայտորեն հանդես են գալիս հակահայկական, հակառուսական և, ըստ էության, պրոթուրքական դիրքերից։

Ազրայիլը, որ նշանակում է հոգեառ, մահվան հրեշտակ, դրանց «մասնագիտությունն» է:

«Գռզոն» հետսովետական Հայաստանի թալան–սեփականաշնորհման ու վաուչերային հափշտակումների մարմնավորումն է։ Հիմա նա թունդ հեղափոխական է խաղում։

Նիկոլ Փաշինյանը Լևոն Տեր–Պետրոսյանի աշակերտն է, քաղաքական հոգեզավակը։ Նա արեց այն, ինչ ասում էր 1–ին նախագահը։

նիկոլ փաշօղլին, որ դեռ Փաշինյան համարված ժամանակ հանրությանը ներկայացավ խոզ խանձողի էպիկական կերպարով, այս օրերին իրեն պահում է իր մոտալուտ վախճանն զգացող խոճկորի նման, այսինքն՝ գյուղով մեկ անտանելի ղժղժոց ու աղմուկ է բարձրացնում: