Նիկոլ Փաշինյանն իշխանության եկավ Երևանի փողոցներում կարմիր կետագծերը, իսկ Հայաստանում՝ տեսախցիկներն ու արագաչափերը վերացնելու խոստմամբ: 2018-ին նա մարմնի բոլոր մասերը պատառոտում էր՝ խոստանալով դրանց վերացում:

2018-ին նիկոլենք Գյումրիից Երևան էին քայլում՝ ճանապարհին իրենց ներքանաշորերով, սկոչով ու հնարավոր այլ բաներով փակելով արագաչափերը և «սերդեչնի պրիվետներ» ուղարկելով Սաշիկին:

Արագաչափերը, տեսախցիկները, կարմիր կետագծերը դարձել էին անարդարության խորհրդանիշեր, և մարդկանց դուր էր գալիս այդ խորհրդանիշերի վերացումը:

Վարչապետ դառնալուց հետո Նիկոլը մոռացավ իր խոստումները: Արագաչափերն ու տեսախիկներն ավելացան: Կարմիր կետագծերը չվերացան: Ավելին՝ հիմա ՔՊԿ-ական իշխանությունն առաջարկում է կարմիր կետագծերում ավտոմեքենաները Երևանի փոքր կենտրոնում կայանելու համար տարեկան վարձավճար սահմանել 160.000 դրամ՝ 12.000-ի փոխարեն: 1 ժամի համար էլ վարձը սահմանվել է 300 դրամ՝ 100 դրամի փոխարեն: Ահա սա՛ է նիկոլենց իրական դեմքը: Խոստանալ ու խաբել: Ասել՝ սեր ու հանդուրժողականություն, բայց բերել ատելություն ու պառակտվածություն: Ասել՝ հաղթելու ենք, բայց տանել պարտության: Ասել՝ Ղարաբաղը մերն է, բայց ճանաչել այն Ադրբեջանի մաս:

Ու հիմա երբ խոստանում են 29.800-ոց Հայաստան, պարզ է, որ Հայաստանին ոչնչացում է սպառնում սրանց վարած քաղաքականությամբ:

Նիկոլենց «Ապագա կա»-ն հակառակ իմաստով պետք է հասկանալ: Երբ ասում են, որ քաղաքականությունն անբարոյականություն է, նիկոլենց վարած քաղաքականությունը պետք է նկատի ունենալ: Սրանց անբարոյականությունն ու ստի տոպրակն անսպառ է: «Հայկական Թուրքական ժամանակի» սփռած ստերի պես:

Հայկ Ուսունց