Նիկոլ Փաշինյանն աղետ է բերել ու բերում մեր պետության, հայ ժողովրդի գլխին։ Դա հանցագործություն է։

Նիկոլի ամեն մի հանցագործություն բերում է նոր՝ ավելի մեծ հանցագործություն անելու անհրաժեշտության։ Դրա համար են սրա երկարաշունչ ասուլիսները, հարցազրույցները, կադրային նշանակումները, ՏԻՄ–երի զավթումը և այլն։ Նա իր կաշին է ուզում փրկել, ու իրեն հանցակիցներ են պետք։ Այդ հանցակիցներին նա նախ ուզում է դարձնել գաղափարակիցներ։

Նիկոլական գաղափարախոսության հիմնական կետերն են՝

–Ղարաբաղյան շարժումը եղել է հանուն ոչնչի,

–Արցախի գոյությունը խոչընդոտել է Հայաստանի Հանրապետության կայացմանն ու զարգացմանը,

–Արցախի խնդիրը ռուսներն են փաթաթել մեր վզին, որպեսզի կախվածության մեջ պահեն ՀՀ–ին, և եթե ուզում ենք ինքնիշխան լինել, ապա պետք է Արցախից ազատվել,

–մեր բնական դաշնակիցը, ավելի ճիշտ՝ տերը, Թուրքիան է,

–որպեսզի ինտեգրվենք լուսապայծառ Արևմուտքին, պետք է թշնամանանք Ռուսաստանի հետ ու կապերը խզենք Իրանից։

Այս կետերից յուրաքանչյուրը մեծագույն բլեֆ է և մեր պետականությանը սպառնացող վտանգ է պարունակում իր մեջ, բայց Նիկոլն ուզում է սա ուտացնել իրեն հավատացող փոքրաթիվ զանգվածին։ Բայց նույնիսկ այդ զանգվածին չի կարողանում հիմնավորել, որ եթե նույնիսկ ինքը ճիշտ է և Արցախը չլուծարվելու շանս չուներ դեռևս նախորդ դարում ընդունված որոշումներով, ապա ինչո՞ւ հազարավորների գլուխը կերավ՝ «Հաղթելու ենք» կարգախոսի ներքո։

Նիկոլը մի ծայրահեղությունից ընկել է մյուս ծայրահեղության մեջ։ Նա սկզբում Տիգրան Մեծ էր խաղում։ Հիմա դարձել է Պետրոս Գետադարձ, կամ՝ ավելի վատը։ Նա հանցագործ է։ Կերավ Արցախի գլուխը, հիմա Հայաստանինն է ուտում ու հանցակիցներ է փնտրում՝ հայաստանցի–ղարաբաղցի սուր հակադրություն հրահրելով, հակառուսական ու հակաիրանական քաղաքակություն վարելով, Հայաստանն աշխարհաքաղաքական խաղերի մանրադրամ դարձնելով։

Նիկոլին իշխանությունից վռնդելը մեր երկրի գոյությունն ապահովելու թիվ մեկ նախապայմանն է։

Պետրոս Ալեքսանյան