Հաճախ է լինում, երբ հոլովակը ստեղծողը կենտրոնացած է իր հանճարեղության ու սրամտության վրա, այլ ոչ թե արդյունքի։

Այս քանակի պիցցաները բավարար էին որպեսզի Հայաստանում բնակվող բոլոր ընտանիքները ամիսը առնվազն մեկ անգամ պիցցա ուտեին։

Լենա Նազարյանը «սիրելի ժողովրդին» մոլորության մեջ է գցել։

Ով էս մարդկանց գործունեությունից գլուխ հանի, արժանի է Նոբելյան մրցանակի:

Բա ձեր պատրաստած բորշչն է, ինչո՞ւ եք բարկացել, ուղղակի մնացեք տանը անգործ և վայելեք ձեր ընտրությունը:

Տեքստիլ արտադրամասի սեփականատիրոջը կոռեկտության քողի տակ պաշտպանող և քողարկող վարչապետը նույնը չարեց էջմիածնեցի կնոջ պարագայում։

Ամբոխը այլևս չի վախենում տուգանվելուց, ամբոխը գիտի, որ իշխանությունը «համբուրում է իրեն, խոնարհվում է իր առաջ...»։

Հաճոյանալն ու քծնանքը օրվա իշխանություններին, իհարկե, նորություն չէ։

Այսպես է այն երկրներում, որտեղ իշխանությունները գործում են պետության և հասարակության շահից ելնելով, այլ ոչ թե ամբոխին հաճոյանալու ցանկությունից դրդված։

Պետք է առնվազն մտոք կույր, այսինքն դաուն լինել, որպեսզի ընդունելի համարել այս պայմաններում դատավորի քթի վիրահատության անխուսափելի անհրաժեշտությունը:

Ունենք տնտեսական մեծ խնդիր և այդ խնդիրը է՛լ ավելի է խորանալու ձեր անգործությունից։

Գաղափարն այն էր, որ ղեկավար պաշտոններում պետք է լինեին բացառապես կայացած, ֆինանսապես ապահովված անձինք։

Կարելի է հետագա զարգացման սցենարները պայմանականորեն բաժանել երեք մասի՝ լավատեսական, իրատեսական և հոռետեսական։ Որո՞նք են դրանք։

Էս ի՞նչ թյուրիմացություներ են նստած կառավարությունում, որ էդ տարրական բանը չեն հասկացել։

Սպասում են` երկրից դուրս գան, հետո նոր` քրեական հետապնդում սկսում այդ մարդկանց նկատմամբ։

Կիսաճշմարտություններ, կիսաստեր, լոպազ հայտարարություններ, կեղծ ակնարկներ, ատելություն ու ծաղրանք։

Վերջը այս հողը ինչի՞ է այդքան քիչ նորմալ մարդ տալիս։

Լենա Նազարյանին չէի ուզում անդրադառնալ, բայց այստեղ խնդիրը Լենան չի, քանի որ իրենց ողջ թիմն է նման կերպ մտածում: