Որ ժողովրդին ծառայելու ձեր խոստումները կատարելու համար բարձր աշխատավարձեր պիտի ստանաք։

Դեմոկրատիայի համար պետք է ունենալ արդյունավետ դատական համակարգ և որակյալ բյուրոկրատիա:

Կորոնավիրուսի դեմ արդյունավետ պայքարելու նախապայմանը ստի, չարության և ատելության վիրուսն արմատախիլ անելն է։

Նիկոլ Փաշինյանը ՌԴ-ում պատանդ է պահում մեր հայրենակիցներին:

Մոսկվայի օդանավակայանում մնացած ՀՀ քաղաքացիներն ահանզանգում են, որ Հայաստանի կառավարությունը չի թույլատրում իրենց վերադարձը Հայաստան։

Ռոբերտ Քոչարյան՝ մարդ, ով չընկրկեց թշնամու առաջ՝ ո՛չ ներքին, ո՛չ արտաքին, մարդ, ում չկոտրեց ո՛չ մարտադաշտը, ո՛չ բանտախուցը։

Կամ՝ ինչում է Կառավարության խնդիրը համավարակի տնտեսական հետևանքների չեզոքացման գործում։

Ավելորդ եմ համարում անդրադառնալ «Պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն» հոդվածի տրամաբանությանը կամ «քիրվայության» քաղաքականությանը։

Պողոսների սրտի վարչա(հրամայա)պետն անգամ «կորոնավիրուսային պատերազմի» պայմաններում իրեն չի կորցնում։

Այսօր օբյեկտիվորեն երաշխավորություն ներկայացնողների մոտ մտահոգություն է ձևավորվել, որ նիստը ձգձգվում է դիտավորությամբ։

Վարչապետը, «երկու ոտքը մեկ կոշիկի մեջ դրած», փորձում է իր «ճիշտն» առաջ տանել:

Փաստորեն, արդեն տաքսիստներին իշխանությունները թավշյա էն բանից են անում։

Դա այս արհեստական ու ապագա չունեցող քաղաքական իրականությունը հաղթահարելու միակ քաղաքակիրթ տարբերակն է։

Տեր-Պետրոսյանը հոգեզավակին հերթական դասն է տալիս։

Ողջ երկիրն է արդեն այդ վիճակում՝ ձևախեղված, կաթվածահար ու անհասկանալի ապագայով և կասկածելի վերջաբանով։

Այսօրվա ճգնաժամն իր տեսակով ավելի շատ նման է սողացող բնույթի երրորդ համաշխարհային պատերազմի, որտեղ սակայն չկա ոչ պատերազմի տեսանելի ճակատ, ոչ էլ տեսանելի թիկունք:

Այս երկու մարդը չեն փոխվելու։ Ոչ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, ոչ Նիկոլ Փաշինյանը։ Իրար ատելով՝ իրար արժեն։

Եվ սա չինացիքի պես կարգապահ հանրության և ուժեղ իշխանության պայմաններում: