Երևան քաղաքի ժամանակավոր «իշխանության» քայլերի շնորհիվ հպարտ քաղաքացին կանգնել է նոր խնդրի առաջ։

Անգամ նոր ուսումնական տարին խթան չի սրանց համար, որ քաղաքը մաքրեն աղբից։

Քաղաքացիները միահամուռ ասում են, դե արե՛ք։

Բացի ՏՏ, բանկային ոլորտների, մոլեխաղերի և մի քիչ էլ՝ շինարարական ոլորտների, մնացած ոլորտներում զբաղված մեր քաղաքացիների կյանքի որակը այս վեց տարիների ընթացքում շատ լուրջ անկում է արձանագրել:

Մեզանից բազմաթիվ տոներ են գողացվել վերջին 6 տարում։ Գողացվել են դավադրաբար և դավաճանաբար։ Արցախի անկախության օրը գողոնների շարքում է։

Ոչ միայն գիտելիքի առումով են աղավաղում, այլ կազմակերպչական հարցերում չեն կարողանում լինել կոմպետենտ։

Այս պահին առնվազն մի քաղաքական միավոր գիտեմ, որ այս միտքը ընկալում է ու տեսնում է պոտենցիալ։

Այս այգու պահպանման պատասխանատուներն են համատեղ Երևանի քաղաքապետարանը և Պողոսյան հիմնադրամը։

Ասե՛ք, կանե՛նքի հերթական փիառ ակցիան ունեցավ իր կանխատեսելի վախճանը:

Արցախի թեման փակելն ուղղակի սպառնալիք է ՀՀ անվտանգությանը։

Բայց դե անվտանգային լուրջ խնդիրներից շեղելու համար մարդկանց պետք է ապահովեն «շոուներ»։

2018-ից մինչև այսօր համայնքային բյուջեից դուրս գրվեցին գումարներ` էս խնդիրը լուծենք, էն խնդիրը լուծենք, գործուղում գնանք, պարգևավճար ստանանք ու արդյունքում` ոչ մի խնդիր Չկարողացան լուծել։

Ցանկապատը նորմալ չի ամրացված, տեղ-տեղ ընկած է, անգամ մեքենաների ընթացքից ցնցվում ու վայր են ընկնում ցանցերը։

Դիտահորերը բաց են, ինչը վտանգավոր տարբեր իրավիճակների առիթ է ու հիմք։

Անհրաժեշտ է, որ ներկայիս ՍԴ-ում գերակա դեր կատարեն ոչ թե լպրծունները, այլ վերջացած սրիկաները:

Գյուղացիների հետ զրույցի ժամանակ նրանք խոսում էին միայն իրենց գյուղի վատ ջրից:

Զեկուցվեց 2 անգամ, 2 շաբաթ, 2 գործակարգավարական խորհրդակցության ժամանակ և վերջ։

Հանրային տրանսպորտի թանկացումը համաչափ չէ և հավելյալ մեծ շահույթ է ապահովելու քաղաքապետարանին։