Փաշինյանը չունի ժողովրդի կողմից բանակցություններ վարելու մանդատ։ Սրանց պետք է հեռացնենք, որպեսզի նոր կապիտուլյացիան կանխենք։

Եթե լինի Իրանի ու Հայաստանի միջև սահմանի արգելափակման քաղաքականություն, Իրանը դեմ կլինի դրան, որովհետև այդ սահմանը համարվում է կոմունիկացիոն երթուղի։

Երբ հայտարարում են, որ հայ–թուրքական, այսպես կոչված, երկխոսությունն առանց նախապայմանների է, պարզապես հիմարի տեղ են դնում իրենց հավատացողներին։

Նիկոլի իշխանությունը մահաբեր է և աղետաբեր. նրա արյունարբու ձեռքը պետք է բռնել և հեռացնել։

Նիկոլ Փաշինյանը՝ սերիական մարդասպան է։ Նիկոլն իշխանության եկավ ու մահեր բերեց։ Պետք է օր առաջ վերացնել այս մահաբեր մեքենան։

Ուշ կամ շուտ Հայաստանի ժողովուրդը պիտի համոզվի, որ պետք է ձերբազատվել Փաշինյանից, որ ամեն ճիգ գործադրում է Հայաստանը թուլացնելու համար: Սփյուռքը նույնպես հասկանում է: 

Մենք ԱԺ չենք գնա այս իշխանությունների օրակարգով․ մեր և նրանց օրակարգերը հատման կետեր չունեն։ Նրանց օրակարգը ՀՀ-ի և Արցախի անվտանգության շահերի հետ որևէ առնչություն չունի։

Նիկոլենք ձեռքները մտցրել են պետբյուջեի մեջ ու չեն հանում, իսկ ՀՀ քաղաքացուն կոչում են հպարտ, բայց նվաստացնում են պետության հետ հարաբերություններում և ամբողջ աշխարհում։

Պետք էր քրեականացնել անգրագետ, ապաքաղաքական, գեղցի մարդկանց քաղաքականությամբ զբաղվելը։ Բայց դա գործնականում անհնար է, ուստի՝ ստանում ենք այսօրվա պատկերը։

Հայաստանը չի խորշել հայ-ռուսական հարաբերություններում վստահության մակարդակը նվազեցնելուց, ինչը կարող է ունենալ իր ուղիղ հետևանքները ՀՀ անվտանգության վրա։

2018 թ․ Փաշինյանի իշխանության գալուց հետո շատ բան է արվել հայկական բանակի թուլացման համար, ինչի հետևանքները տեսանք ԼՂ-ում՝ 44-օրյա պատերազմի ժամանակ։

Սա թշնամական երկրների օրակարգերը բացահայտորեն սպասարկող իշխանություն է: Իշխանափոխությունն անհրաժեշտ նախապայման է պետականությունը պահելու համար:

Ով այս պայքարից «զադնի» դնի, Նիկոլ է, ով այս պայքարից փախչի, Նիկոլ է, ով փորձում է այս շարժումը պառակտել, Նիկոլ է։ Այս պայքարը հետքայլ չունի, նահանջ չունի։

Հայաստանն աներևակայելի արագ քայլերով հեռանում է ժողովրդավարական արժեքներից։ Փնթի բռնապետությունն այլևս իրողություն է։ 

Փաշինյանը ցանկանում է խցկվել Ղարաբաղյան հարցի լուծմանն այն դեպքում, երբ ինքը հանձնել է ամեն ինչ, նա դավաճանել է Ղարաբաղի հայերին։ Նա հայ ժողովրդին խաբում է: 

Դավաճանների իշխանությունը երկիրը կտոր-կտոր թշնամուն հանձնելու քաղաքականությունը շարունակում է՝ իրավական ուժ տալու Բաքվում ու Անկարայում մշակված օրակարգերին։

Արցախը չի կարող և չի լինելու Ադրբեջանի կազմում, ինչին ձգտում են այսօրվա հայաստանյան իշխանությունները։ Արցախում նորածնից մինչև տարեց մտածում է նույն կերպ։

Տնաբույծ թրքաբոլշևիկների համար Ալիևի հայհոյանքն առ Նիկոլ, Հայաստան, Արցախ օրհնանք է, իսկ Նիկոլին չընդունող ՀՀ քաղաքացին` թշնամի։