Անդրանիկ Թևանյան. «Քաղաքականության մեջ ընդմիջում չի լինում։ Լինում է ուժերը վերադասավորելու շրջան, և հիմա մենք այդ փուլում ենք։ Քաղաքական դաշտում, հեռուստատեսային լեզվով ասած, գովազդային դադար է հայտարարված»։

Անդրանիկ Թևանյան. «88-ից ուղիղ 20 տարի անց մենք այժմ կրկին հայտնվեցինք բացարձակ ավտորիտարիզմի համակարգում։ Կենտկոմի առաջին քարտուղարի փոխարեն այժմ ՀՀ-ն ղեկավարում է նախագահը, ով նույնքան անվերահսկելի է հանրության կողմից, որքան սովետական տարիների ղեկավարը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Քաղաքական դաշտում սկսվել է վերադասավորումների, դիրքորոշումների հստակեցման և հետագա քայլերի ճշգրտման փուլը։ Ուշագրավ է, որ նշված գործընթացները նկատվում են և՛ իշխանական, և՛ ընդդիմադիր ճամբարներում»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Երևանի ավագանու ընտրության արդյունքները՝ քաղաքական նոր զարգացումների սկիզբ են դնում։ Ստացվում է այնպես, որ իշխանության համար պայքարը մասամբ տեղափոխվում է կուլիսներ»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Մայիսի 31-ը՝ Երևանի ավագանու ընտրությունների օրն է։ Իհարկե, Հայաստանում «ընտրություն» բառը խիստ պայմանականորեն կարելի է օգտագործել, քանի որ մեր տառապանքը փորձ ունի, բայց միշտ ուզում ես մտածել, որ մի օր այդ արատավոր շրջանը կհաղթահարենք»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Մի քանի օրից կավարտվի Երևանի ավագանու ընտրություների քարոզչական փուլը։ Քաղաքական ուժերի շրջանում նախկին էնտուզիազմը չկար»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Հայաստանում տնտեսական բոլշևիզմ կառուցելու փորձ է արվում։ Այս մասին ահազանգվում էր դեռևս 2007 թ.-ից, երբ նոր ձևավորված խորհրդարանը, արտահերթ ռեժիմով, կողմ քվեարկեց պարզեցված հարկի փաստացի վերացմանը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Հայաստանի շուրջ տեղի ունեցող վերջին իրադարձությունները ծնում են մի շարք հարցեր, որոնց պատասխանները, թերևս, յուրաքանչյուրս ունի իր մտքում»։

Անդրանիկ Թևանյան. «ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի այն խոսքերը, թե որքան իրեն քննադատում են Հայաստանում, ինքն այդքան գովեստի խոսքեր է լսում Եվրոպայում, ինձ հիշեցնում են ՍՍՀՄ առաջին և վերջին նախագահ Միխայիլ Սերգեյիչ Գորբաչովին...»

Անդրանիկ Թևանյան. ««Եվրատեսիլ-2009» համաեվրոպական մրցույթում Ինգա և Անուշ Արշակյանների ստացած միավորները և զբաղեցրած ցածր հորիզոնականը ոչ թե տաղանդավոր քույրերին էր վերաբերում, այլ մասնավորապես՝ ՀՀ իշխանությունների արտաքին «նախաձեռնողական» քաղաքականությանը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Ղարաբաղյան բանակցությունների վերաբերյալ իշխանավորների և իշխանամետների որոշ արձագանքներ՝ ինձ մի հին անեկդոտ են հիշեցնում»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Հայաստանյան քաղաքական իրականությունն այնպիսին է, որ մեկի իմիջը բարձրացնելու կամ դիրքերն ամրապնդելու համար՝ հաճախ դրսից տղա են բերում»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Երևանի ավագանու ընտրությունների պաշտոնական մեկնարկը տրված է։ Հանրային կյանքն այժմ թևակոխել է «ասֆալտիզացիայի», «զիբիլաթափելիզացիայի», «խոստումիզացիայի», իշխանության «չենջիզացիայի» հավաստիացման և այլ «ացիաների» փուլ»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Բոլոր այն գնահատականները, որ Հայաստանի համար կարևորագույն նշանակություն ունեցող Արցախի խնդրի և հայ-թուրքական հարաբերությունների մասով Լևոն Տեր-Պետրոսյանն իր փաստացի աջակցությունն է հայտնելու Սերժ Սարգսյանին՝ մայիսի 1-ի հանրահավաքի ժամանակ հաստատվեցին»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Իշխանությունների «հայրենասիրության» փուլը շատ կարճ տևեց։ Այժմ կրին սկսվել է քիրվայության ագրեսիվ քարոզը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Հայոց պատմագրությունը դեռ կհասցնի ՀՀ գործող նախագահ Սերժ Սարգսյանին դասել Հովհաննես-Սմբատ թագավորի և Պետրոս Ա Գետադարձ կաթողիկոսի շարքին։ Բայց դա չէ էականը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Բազմիցս լսած կլինեք հայի «հետին խելքի» մասին։ Այդ ձևակերպումը, որպես կանոն, օգտագործվում է «համապատասխան» սրտին՝ «համապատասխան» մխիթարանք ապահովելու նպատակով, երբ նախապես հաշվարկված չի լինում կատարվելիք քայլի հետևանքը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Կառավարման մեջ՝ համառությունը լավ հատկանիշ է, եթե այն արդարացված է և ժամանակի ընթացքում որոշակի արդյունքներ է ապահովում։ Իսկ եթե համառությունը վերածվում է «կողի ընկնելու», ապա հետևանքները կարող են ցավալի լինել ինչպես կառավարման սուբյեկտի, այնպես էլ՝ օբյեկտի համար»։