Անդրանիկ Թևանյան. «Եթե ուզում ենք ունենալ ժողովրդավարություն և պաշտպանված իրավունքներ՝ նախ պետք է մտածենք սեփականության պաշտպանության մասին։ Եթե սեփականությունը պաշտպանված չէ՝ ընտրությունները միշտ էլ կկեղծվեն»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Քաղաքականությունը դա նախևառաջ անվտանգության խնդիրներն են, որոնք առնչվում են Արցախի հարցին, հայ-թուրքական հարաբերություններին, ՀՀ-ում տիրող տնտեսաքաղաքական համակարգին, ժողովրդավարության խնդիրներին ու առանց այս թեմաներով կոնկրետ ու հստակ տեսակետների՝ հնարավոր չէ իշխանությանը դիմադրել»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Իշխանության հավաքական կերպարն այժմ 4 մարդու տեսքով է ներկայացված՝ Սերժ Սարգսյան, Տիգրան Սարգսյան, Արթուր Բաղդասարյան և Արտաշես Գեղամյան։ Ու կապ չունի՝ նշված մարդկանցից ով ինչ դիրք ունի։ Հայտնի է, որ քաղաքական գործչի կողմից ընկերոջ դավաճանությունը, որպես կանոն, ավարտվում է հայրենիքի դավաճանությամբ»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանի գլխավորած համակարգը լրիվ սպառել է իրեն։ Յուրօրինակ «ֆուտբոլային» քաղաքականություն Սարգսյանն իր «գործիքի» դեր կատարող վարչապետի միջոցով իրականացնում է նաև երկրի տնտեսական կյանքում։ Ունենք նույն արդյունքները, որոնք արձանագրվել են արտաքին դաշտում. խայտառակ ձախողումներ»։

Անդրանիկ Թևանյան. «2008-ի ընտրական գործընթացների ժամանակ Սերժ Սարգսյանը ներկայացնում էր ներսի համակարգը և խոշոր բիզնեսը հույս ուներ, որ կպահպանվեն այն քվոտայավորման մեխանիզմները, որը կար Ռ. Քոչարյանի ժամանակ և որը հնարավորություն կտար կրկին գերշահույթներ ստանալ։ Ա՛յդ հույսով նրանք աջակցեցին Սերժ Սարգսյանին և մաս կազմեցին համատարած ընտրակեղծիքներին»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Տեր-Պետրոսյանի քաղաքական միակ մարտավարությունը, որը նա այժմ կիրառում է՝ Ս. Սարգսյանի «էջմիածնական միաբանը» դառնալու օպերացիան կյանքի կոչելն է՝ «Եթե Քոչարյանի հետ խնդիրներ կունենաս՝ ես պատրաստ եմ ծառայել քեզ այնպես ինչպես, պայքարելով իմ դեմ, քեզ էին ծառայում 2008-ին Գեղամյանն ու մյուսները» թեմայով»:

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանի իշխանությունը գրեթե չունի հանրային հենարան։ Դա իրենք բնազդով են զգում ու փորձում են դրսում հենարան փնտրել։ Արդյունքում՝ ընկնում են քիրվայության գիրկը։ Մեր տնաբույծ բոլշևիկները քիրվայությամբ են ուզում աթոռ պահել՝ վերածվելով, ինչպես Նժդեհն էր նմաններին բնորոշում, թրքաբոլշևիկների»։

Անդրանիկ Թևանյան. «ՀՀ-ում առկա խնդիրները, որոնք խոչընդոտում են ժողովրդավարության կայացմանը, առավելապես պայմանավորված են տնտեսական դաշտում տիրող հարաբերություններով։ Բանն այն է, որ սեփականությունը պաշտպանված չէ, ինչը հանգեցնում է թե՛ բիզնեսով զբաղվող իշխանությունների, թե՛ նրանց կից գործող բիզնեսմենների մոտ իռացիոնալ սպասումների»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Վերջին երկու շաբաթվա ընթացքում Սերժ Սարգսյանը հասցրեց «նախաձեռնողական» բնույթի մի քանի հարցազրույց տալ արտերկրի լրատվամիջոցներին։ «Ֆիգարոյով» սկսած ու «Ալ վաթանով» ավարտած այդ շարքը ևս մեկ անգամ հաստատեց, որ «ֆուտբոլային» դիվանագիտությունն անփառունակ վախճան է ունեցել։ Այդ ամենը հասկացել է նույնիսկ Սերժ Սարգսյանը։ Հասկացել ու ... ավելի «նախաձեռնող» է դարձել»։

Անդրանիկ Թևանյան. «1998-ին տեղի ունեցած իշխանափոխությունը հակաքիրվայական կոդերով էր (տե՛ս Վազգեն Սարգսյանի այդ օրերի ու դրան հաջորդող ելույթները)։ Արցախի հարցի լուծման փուլային տարբերակը, որը տապալվեց շնորհիվ Վազգեն Սարգսյանի, Ռոբերտ Քոչարյանի և Սամվել Բաբայանի, արդեն լուրջ ձեռքբերում էր, որը, ցավոք, հետագայում փոշիացվեց»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Նորանկախ Հայաստանի ղեկավարության քաղաքական կոպիտ սխալն այն էր, որ պատերազմից անմիջապես հետո չճանաչեց ԼՂՀ-ն որպես անկախ պետություն այն տարածքով, որտեղ կանգնած էր հայ զինվորը, բայց այդ պահն արդեն կորսված է, և մենք հիմա ներքաշված ենք անհեթեթ գործընթացի մեջ՝ հաղթողից վերածվելով պարտվողի»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Այսօր մեր քաղաքական դաշտում դոմինանտ են դարձել «դամաթփաշաները» և նրանց գաղափարախոսության պլագիատով զբաղվող պլուտոկրատները։ Սա էլ, երևի, հետևանք է այն բանի, որ մենք դարերով պետություն չենք ունեցել և դաշտը տնօրինում են մարգինալ կոդերի կրողները»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանը նախագահական ընտրություններից հետո փորձեց խլել իր մրցակցի «խաղաղասիրական» դրոշն ու Թուրքիայի հանդեպ սկսեց «աղունիկություն» անել։ Արդյունքը եղավ այն, որ Թուրքիայի հետ հիմա մենք ունենք ավելի լարված հարաբերություն, քան «ֆուտբոլից» առաջ էր»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Եթե Տիգրան Սարգսյանը հեռացվի, ապա նշանակում է, որ գալու է նաև Սերժ Սարգսյանի «վերջին զանգի» պահը, քանի որ «իշխանափոխություն ներսից» մոդելը ՀՀ-ում գործում է «վարչապետ + «առնետավազքի» պոտենցիալ չեմպիոն Աժ-ի մեծամասնություն» բանաձևով»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Իրեն «խաղաղության» կուսակցության հետևորդ հռչակած օրվա իշխանության «ֆուտբոլային» հնարքների աղմուկի տակ հայ հասարակությունը չհասցրեց նկատել, որ ՀՀ-ն «նախաձեռնողական» քաղաքականություն է վարում նաև Վրաստանի՛ ուղղությամբ»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանի նախաձեռնած տխրահռչակ «ֆուտբոլային» դիվանագիտությունը սահուն կերպով վերածվում է «Տրիստան և Իզոլդա» կամ «Ռոմեո և Ջուլիետ» (դերաբաշխումը կարող եք ինքներդ անել) սիրավեպերը հիշեցնող պատմության, բայց «սերը» տվյալ դեպքում կեղծ է, քանի որ կողմերը «ոխերի՛մ սիրահարներ» են»։

Անդրանիկ Թևանյան. «2008-ի նախագահական ընտրությունների ժամանակ միմյանց դեմ պայքարող հիմնական մրցակիցները հին համակարգը ներկայացնող գործիչներն էին։ Եվ՛ Սերժ Սարգսյանը, և՛ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը նոր գաղափարներ առաջ չէին քաշում»։

Անդրանիկ Թևանյան.«2008-ին քաղաքական դաշտի դատարկության և համընդհանուր անապատացման ֆոնին մենք ականատեսը եղանք ոչ թե համաժողովրդական շարժման՝ դրա լայն իմաստով, այլ հայկական «Բուրբոնների» վերադարձին»։