Անդրանիկ Թևանյան. «Որոշակի դիմադրություն Ս. Սարգսյանին ցուցաբերում է ԲՀԿ ղեկավար Գագիկ Ծառուկյանը, ով որպես «ոխերիմ գործընկեր» ներսից է զգում Սարգսյանի ախորժակի վտանգավորությունը իր և այլոց սեփականության համար։ «Մեկ օլիգարխի տնտեսություն» կառուցելու ծրագիրն այլընտրանք չի թողնում ԲՀԿ-ին, քան դիմադրություն ցույց տալը։ Այդ դիմադրությունը, սակայն, հնարավոր է միայն քաղաքական ռեսուրսով, որից կաղում է ԲՀԿ-ն»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Ես իմպերատիվ պնդում եմ, որ ՀՀ նախագահի ու վարչապետի վարած տնտեսական քաղաքականությունն ավելի մեծ վնաս է հասցնում մեր պետականությանն ու երկրի ապագային, քան Ադրբեջանի հետ երկրորդ լայնամասշտաբ պատերազմի վերսկսման հավանականությունը։ Պատերազմի դեպքում թշնամին դիմացդ է, ու ամեն ինչ պարզ է, իսկ ներքին թշնամին, ով թաքնված է դեմագոգիկ ելույթների ու կեղծ հայրենասիրության քողի տակ, շատ ավելի վտանգավոր է»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սարգսյանի երազած ԱԺ-ի նախատիպը Երևանի ավագանու մոդելն է, իսկ իշխանական պատգամավորական կազմը՝ «ուսյալ-կրթյալ» խունվեյբիններն ու մեծապատիվ մուրացկանի դերում հանդես եկող «մտավորականները»։ Դա հնարավորություն կտա Սարգսյանին ցանկացած տնտեսական օրենսդրություն հաշված րոպեների ընթացքում անցկացնել ու ապահովել իր ու իր խնամիափեսայաբարեկամական շրջանակների անսպառ ախորժակը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Արդեն իսկ ակնհայտ է, որ առաջիկա համապետական ընտրությունների արդյունքում քաղաքական դաշտն այլ կոնֆիգուրացիա է ստանալու»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Պետք է օգտագործել այս փտած համակարգի հակահասարակական ու հակաժողովրդավարական բնույթն իր իսկ դեմ, հանրությանն առաջարկել նոր ու առարկայական ծրագրեր և գնալ ազգային-դեմոկրատական փոփոխությունների»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Եթե ուզում ենք ունենալ ժողովրդավարություն և պաշտպանված իրավունքներ՝ նախ պետք է մտածենք սեփականության պաշտպանության մասին։ Եթե սեփականությունը պաշտպանված չէ՝ ընտրությունները միշտ էլ կկեղծվեն»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Քաղաքականությունը դա նախևառաջ անվտանգության խնդիրներն են, որոնք առնչվում են Արցախի հարցին, հայ-թուրքական հարաբերություններին, ՀՀ-ում տիրող տնտեսաքաղաքական համակարգին, ժողովրդավարության խնդիրներին ու առանց այս թեմաներով կոնկրետ ու հստակ տեսակետների՝ հնարավոր չէ իշխանությանը դիմադրել»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Իշխանության հավաքական կերպարն այժմ 4 մարդու տեսքով է ներկայացված՝ Սերժ Սարգսյան, Տիգրան Սարգսյան, Արթուր Բաղդասարյան և Արտաշես Գեղամյան։ Ու կապ չունի՝ նշված մարդկանցից ով ինչ դիրք ունի։ Հայտնի է, որ քաղաքական գործչի կողմից ընկերոջ դավաճանությունը, որպես կանոն, ավարտվում է հայրենիքի դավաճանությամբ»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանի գլխավորած համակարգը լրիվ սպառել է իրեն։ Յուրօրինակ «ֆուտբոլային» քաղաքականություն Սարգսյանն իր «գործիքի» դեր կատարող վարչապետի միջոցով իրականացնում է նաև երկրի տնտեսական կյանքում։ Ունենք նույն արդյունքները, որոնք արձանագրվել են արտաքին դաշտում. խայտառակ ձախողումներ»։

Անդրանիկ Թևանյան. «2008-ի ընտրական գործընթացների ժամանակ Սերժ Սարգսյանը ներկայացնում էր ներսի համակարգը և խոշոր բիզնեսը հույս ուներ, որ կպահպանվեն այն քվոտայավորման մեխանիզմները, որը կար Ռ. Քոչարյանի ժամանակ և որը հնարավորություն կտար կրկին գերշահույթներ ստանալ։ Ա՛յդ հույսով նրանք աջակցեցին Սերժ Սարգսյանին և մաս կազմեցին համատարած ընտրակեղծիքներին»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Տեր-Պետրոսյանի քաղաքական միակ մարտավարությունը, որը նա այժմ կիրառում է՝ Ս. Սարգսյանի «էջմիածնական միաբանը» դառնալու օպերացիան կյանքի կոչելն է՝ «Եթե Քոչարյանի հետ խնդիրներ կունենաս՝ ես պատրաստ եմ ծառայել քեզ այնպես ինչպես, պայքարելով իմ դեմ, քեզ էին ծառայում 2008-ին Գեղամյանն ու մյուսները» թեմայով»:

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանի իշխանությունը գրեթե չունի հանրային հենարան։ Դա իրենք բնազդով են զգում ու փորձում են դրսում հենարան փնտրել։ Արդյունքում՝ ընկնում են քիրվայության գիրկը։ Մեր տնաբույծ բոլշևիկները քիրվայությամբ են ուզում աթոռ պահել՝ վերածվելով, ինչպես Նժդեհն էր նմաններին բնորոշում, թրքաբոլշևիկների»։

Անդրանիկ Թևանյան. «ՀՀ-ում առկա խնդիրները, որոնք խոչընդոտում են ժողովրդավարության կայացմանը, առավելապես պայմանավորված են տնտեսական դաշտում տիրող հարաբերություններով։ Բանն այն է, որ սեփականությունը պաշտպանված չէ, ինչը հանգեցնում է թե՛ բիզնեսով զբաղվող իշխանությունների, թե՛ նրանց կից գործող բիզնեսմենների մոտ իռացիոնալ սպասումների»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Վերջին երկու շաբաթվա ընթացքում Սերժ Սարգսյանը հասցրեց «նախաձեռնողական» բնույթի մի քանի հարցազրույց տալ արտերկրի լրատվամիջոցներին։ «Ֆիգարոյով» սկսած ու «Ալ վաթանով» ավարտած այդ շարքը ևս մեկ անգամ հաստատեց, որ «ֆուտբոլային» դիվանագիտությունն անփառունակ վախճան է ունեցել։ Այդ ամենը հասկացել է նույնիսկ Սերժ Սարգսյանը։ Հասկացել ու ... ավելի «նախաձեռնող» է դարձել»։

Անդրանիկ Թևանյան. «1998-ին տեղի ունեցած իշխանափոխությունը հակաքիրվայական կոդերով էր (տե՛ս Վազգեն Սարգսյանի այդ օրերի ու դրան հաջորդող ելույթները)։ Արցախի հարցի լուծման փուլային տարբերակը, որը տապալվեց շնորհիվ Վազգեն Սարգսյանի, Ռոբերտ Քոչարյանի և Սամվել Բաբայանի, արդեն լուրջ ձեռքբերում էր, որը, ցավոք, հետագայում փոշիացվեց»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Նորանկախ Հայաստանի ղեկավարության քաղաքական կոպիտ սխալն այն էր, որ պատերազմից անմիջապես հետո չճանաչեց ԼՂՀ-ն որպես անկախ պետություն այն տարածքով, որտեղ կանգնած էր հայ զինվորը, բայց այդ պահն արդեն կորսված է, և մենք հիմա ներքաշված ենք անհեթեթ գործընթացի մեջ՝ հաղթողից վերածվելով պարտվողի»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Այսօր մեր քաղաքական դաշտում դոմինանտ են դարձել «դամաթփաշաները» և նրանց գաղափարախոսության պլագիատով զբաղվող պլուտոկրատները։ Սա էլ, երևի, հետևանք է այն բանի, որ մենք դարերով պետություն չենք ունեցել և դաշտը տնօրինում են մարգինալ կոդերի կրողները»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանը նախագահական ընտրություններից հետո փորձեց խլել իր մրցակցի «խաղաղասիրական» դրոշն ու Թուրքիայի հանդեպ սկսեց «աղունիկություն» անել։ Արդյունքը եղավ այն, որ Թուրքիայի հետ հիմա մենք ունենք ավելի լարված հարաբերություն, քան «ֆուտբոլից» առաջ էր»։