Անդրանիկ Թևանյան. «Միակ ձեռքբերումը, որն իշխանություններն իրենց ակտիվում կարող են գրանցել անցած տարի ևս՝ դա այն է, որ Սերժ Սարգսյանի թիմը, չնայած բոլոր ձախողումներին ու ապաշնորհ կառավարմանը, Ճագարի կամ կատվի տարում դեռ շարունակում է իշխանական ղեկն իր ձեռքում պահել, բայց խնդիրն այն է, որ այդ ձեռքբերումը բացարձակապես կապ չունի Հայաստանի ու մեր քաղաքացիների մեծամասնության շահերի հետ։ Ճիշտ հակառակը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Տապալվելով «ֆուտբոլային» դիվանագիտության մեջ՝ Սերժ Սարգսյանը տապալեց նաև Հայ ազգային կոնգրեսում փոքրամասնություն կազմող «սերգոջանական» թևին, ինչի համար պետք է շնորհակալ լինել անընդունելի և անհանդուրժելի Սերժ Սարգսյանից։ Բայց հասկանալի է, որ ՀՀ անվտանգությունը և զարգացումը չի կարող հավերժ կախված լինել ալիևների կամ էրդողանների, կներեք արտահայտությանս, էշությունից և Սարգսյանի «հայրենասիրական» պոռթկումներից»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Չնայած բոլորն էլ գիտեն, բայց ևս մեկ անգամ հիշեցնենք, որ Սերժ Սարգսյանը և՛ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի, և՛ Ռոբերտ Քոչարյանի օրոք եղել է իշխանական նեղ թիմի ներկայացուցիչ, և անհասկանալի է այն մոլուցքը, որով նա ուզում է տարանջատվել կառավարման այդ տարիներից ու քննադատելով իր իսկ անցյալը՝ կերտել քաղաքական իմիջ։ Սարգսյանին դուր է գալիս, երբ պալատական սազանդարները համեմատում են իրեն նախորդ նախագահների հետ ու հիմնավորում, որ Ս. Սարգսյանը շահեկանորեն տարբերվում է նրանցից»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Գագիկ Բեգլարյանի հետ կատարվածն ընդամենն առիթ էր, որպեսզի Ս. Սարգսյանի համար «նման» երևույթները դառնային անհանդուրժելի։ Իսկ Բեգլարյանին «ձիուց գցելու» բուն պատճառը, իմ խորին համոզմամբ, նրա ինքնուրույն գործիչ լիներն էր, ինչը չէր տեղավորվում ՀՀԿ-ի «ճկուն» առաջնորդի «մեկ օլիգարխի տնտեսություն» մոդելի տրամաբանության մեջ»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Այն քաղաքականությունը, որն այժմ իրականացվում է Ս. Սարգսյանի ղեկավարությամբ՝ միտված է «մեկ օլիգարխի տնտեսության» ստեղծմանը, իսկ դա հենց թուրքմենբաշիզմն է։ Վերջին շրջանում արձանագրվող ներիշխանական բախումները պետք է դիտարկել միայն ա՛յդ պրիզմայով։ Այսինքն՝ Սերժ Սարգսյանը 2007թ-ից սկսած (ԱԺ-ում բացարձակ մեծամասնություն վերցնելուց հետո) պայքարում է ոչ թե պետական կառավարման համակարգում առկա արատավոր երևույթների դեմ, այլ փորձում է կյանքի կոչել սեփականության վերաբաշխման իր ծրագիրը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Իլհամ Ալիևից բացի Աստանայից հիասթափված կլինի նաև «հիմնադիր» նախագահը՝ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը։ Վերջինիս քաղաքական հաշվարկների կյանքի կոչման վայրը Ղազախստանի մայրաքաղաքը պետք է դառնար, սակայն այդպես չեղավ. Ղարաբաղը ծախվելու կանխատեսում-ցանկությունը հերթական անգամ իրականություն չդարձավ: Իսկ դա նշանակում է, որ աթոռի համար պայքարում ՀՀ իշխանությունների արտաքին քաղաքական տապալումների վրա հույս դնող ՀԱԿ առաջնորդն այժմ վերջնականապես ֆիասկոյի է ենթարկվել»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Բանակում տիրող «բարդակը» Սարգսյանի մտածողության և պատկերացումների հետևանք է։ Իսկ դա բերում է բանակի ստորին օղակներում կառավարման վակուումի (ժողովրդի լեզվով ասած՝ շունը տիրոջը չի ճանաչում) ու, ցավոք, այդ վակուումը լցվում է զոհերի ու վիրավորների գնով։ Բնականաբար այս պայմաններում կարգապահության ու կանոնադրական հարաբերությունների մասին խոսք լինել չի կարող»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Եթե, ինչպես Սերժ Սարգսյանն էր սիրում պնդել, շփումներից, խոսակցություններից խուսափում են մարդիկ, ովքեր ասելիք չունեն եւ կոմպլեքսավորված են, ապա ինչու՞ հայկական կողմը չմեկնեց Լիսաբոն: Դե գնայիք, ակտիվ շփվեիք, ցույց տայիք, որ կոմպլեքս չունեք և այլն։ Եթե չեք գնացել՝ ուրեմն կա՛մ ասելիք չեք ունեցել, կա՛մ էլ կոմպլեքսավորվել եք։ Երկու դեպքում էլ անհարմար բան է ստացվում։»

Անդրանիկ Թևանյան. «Այժմ թերևս շատերի համար (այդ թվում՝ Տեր-Պետրոսյանի երբեմնի կողմնակիցների կամ նրան ձայն տվողների համար) ակնհայտ է, որ իշխանությունը ներկայացնող Սերժ Սարգսյանի և գործող համակարգի կնքահայր Տեր-Պետրոսյանի մոտեցումներն ու նեոբոլշևիկյան մտածողությունը անախրոնիզմ են և յուրօրինակ քաղաքական բալաստ, որը խոչընդոտում է Հայաստանի զարգացմանը։ Ուստի՝ մեր պետության ապագայով մտահոգ բոլոր ուժերի խնդիրն այդ բալաստից ազատվելն ու տնտեսաքաղաքական նոր համակարգ ստեղծելն է»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանի հրապարակային մեսիջն այժմ բոլորն ընդունել են ու յուրաքանչյուր պետության քաղաքական գործիչ կարող է իր երկրում օգտագործել Բայդենի ասածները, որպեսզի հայ ընտրողներին տված խոստումներից խուսափի։ Նրանց չես կարող մեղադրել։ «Ֆուտբոլասերը» որ տնից չլիներ, Youtube-ը «երթիկից» չէին հանի: Բացի այդ՝ իշխող ռեժիմի անհեռատես արտաքին քաղաքականության շնորհիվ թուլացել են ոչ միայն ՀՀ–ի, այլ նաև սփյուռքի հայկական կառույցների դիրքերը։ «Հայկական աշխարհի» ջատագովները պետք է պատասխան տան այս ամենի համար»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Վրաստանում գործող «Տնտեսական հիմնախնդիրների ուսումնասիրման կենտրոնի» նախաձեռնությամբ և գերմանական «Ֆրիդրիխ Էբերտ»-ի անվան հիմնադրամի աջակցությամբ Թբիլիսիում կազմակերպվել էր կոնֆերանս՝ նվիրված հարավկովկասյան երկրներում ՍՍՀՄ փլուզումից հետո ձևավորված տնտեսական համակարգերին, առկա խնդիրներին ու դրանց լուծման ուղիներին։ Փորձագիտական աշխատանքներին մասնակցել եմ նաև ես։ Ստորև ներկայացված է զեկույցիս տեքստը՝ մի փոքր կրճատումներով»։

Անդրանիկ Թևանյան. « Սերժ Սարգսյանին թույլ չտալով տիրանալ խորհրդարանական մեծամասնությանը՝ փոփոխություններ պահանջող հանրությունը 2013-ին վերարտադրվելու հնարավորությունից նրան կզրկի։ Եթե այս գիտակցումը չլինի և հույսներս դնենք նախագահական ընտրությունների վրա և չկարևորենք ԱԺ ընտրությունների դերը, ապա պարտությունը երաշխավորված է»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Տնտեսական շահ հետապնդող ու կուլիսային հիմնական գործերի մեջ Սարգսյանը ներգրավում է բացառապես իր ընտանիքի անդամներին ու բարեկամներին, իսկ խոշոր բիզնեսի սեփականության վերաբաշխման գործում գործիքի դերում ընտրել է Տիգրան Սարգսյանին, ով չունի ԱԺ-ի մեծամասնության աջակցությունը, և դրանով հանդերձ կամակատար է ու ցանկալի անձ Ս. Սարգսյանի համար»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Որոշակի դիմադրություն Ս. Սարգսյանին ցուցաբերում է ԲՀԿ ղեկավար Գագիկ Ծառուկյանը, ով որպես «ոխերիմ գործընկեր» ներսից է զգում Սարգսյանի ախորժակի վտանգավորությունը իր և այլոց սեփականության համար։ «Մեկ օլիգարխի տնտեսություն» կառուցելու ծրագիրն այլընտրանք չի թողնում ԲՀԿ-ին, քան դիմադրություն ցույց տալը։ Այդ դիմադրությունը, սակայն, հնարավոր է միայն քաղաքական ռեսուրսով, որից կաղում է ԲՀԿ-ն»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Ես իմպերատիվ պնդում եմ, որ ՀՀ նախագահի ու վարչապետի վարած տնտեսական քաղաքականությունն ավելի մեծ վնաս է հասցնում մեր պետականությանն ու երկրի ապագային, քան Ադրբեջանի հետ երկրորդ լայնամասշտաբ պատերազմի վերսկսման հավանականությունը։ Պատերազմի դեպքում թշնամին դիմացդ է, ու ամեն ինչ պարզ է, իսկ ներքին թշնամին, ով թաքնված է դեմագոգիկ ելույթների ու կեղծ հայրենասիրության քողի տակ, շատ ավելի վտանգավոր է»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սարգսյանի երազած ԱԺ-ի նախատիպը Երևանի ավագանու մոդելն է, իսկ իշխանական պատգամավորական կազմը՝ «ուսյալ-կրթյալ» խունվեյբիններն ու մեծապատիվ մուրացկանի դերում հանդես եկող «մտավորականները»։ Դա հնարավորություն կտա Սարգսյանին ցանկացած տնտեսական օրենսդրություն հաշված րոպեների ընթացքում անցկացնել ու ապահովել իր ու իր խնամիափեսայաբարեկամական շրջանակների անսպառ ախորժակը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Արդեն իսկ ակնհայտ է, որ առաջիկա համապետական ընտրությունների արդյունքում քաղաքական դաշտն այլ կոնֆիգուրացիա է ստանալու»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Պետք է օգտագործել այս փտած համակարգի հակահասարակական ու հակաժողովրդավարական բնույթն իր իսկ դեմ, հանրությանն առաջարկել նոր ու առարկայական ծրագրեր և գնալ ազգային-դեմոկրատական փոփոխությունների»։