Բոլոր ոլորտներում անհեռատես դիվանագիտությունը վնասակար է։

Հազար անգամ ավելի լավ է լինել խոսքերն անգիր արած, տրամաբանությունից և սկզբունքներից բացարձակապես զուրկ անմեղսունակ, քան հանուն սեփական բարօրության՝ ընկնել քեզ հրապարակային նվաստացնող և ծեծուջարդ տվող դավաճանի ոտքերը։

Իրականում դրանից մեր խնդիրը չի փոխվում՝ պատրաստվել կրկին ազատագրելու Արցախը թշնամական բռնազավթումից։

Բոլոր նրանք, ովքեր հատկապես 2020թ․ խայտառակ պարտությունից հետո ոչ միայն չպահանջեցին դավաճանի հրաժարականն, այլև շարունակեցին նրա հետ համագործակցել և նրան պաշտպանել, ինձ համար նրանք բոլորը նույն դավաճաններն են։

Նիկոլն այս անգամ նրան է «ընտրել» ավելի հեռահար նպատակով:

Եզրակացության մեջ չգիտես որտեղից հայտնված այդ «ազգային թշնամանք» բառերը Արմենին կյանք արժեցան։

Ավետիք Իշխանյանն այն մարդն է, ով չդավաճանեց իր սկզբունքներին ու այսպես կոչված «իրավապաշտպանների» ու «քաղհասարակության» շատ ներկայացուցիչների նման հպատակության երդում չտվեց իշխանություններին։

Մարտունու բժշկական կենտրոնի աշխատակիցները շատ երկար սպասել են իրենց նոր հիվանդանոցի բացմանը և առնվազն արդար չէ շուրջ 200 հոգանոց թիմից թույլ տալ հիվանդանոցի բացմանը մասնակցել ընդամենը 8-10 հոգու...։

Միայն պատկերացնել կարելի է` ինչ տպավորություն են այս մարդիկ թողնում միջազգային դերակատարների հետ բանակցելիս:

Այդպիսիք առնվազն այս փուլում պետք են ոչ թե մարդկանց բնակեցնելու, այլ ռազմական շահեկան հենակետեր կահավորելու համար։

Իմ այս քայլը դիտարկել պայքարի դաշտում մարտավարական դիրքավորման համատեքստում։

ՔՊ-ական իշխանություն ունենալը վտանգավոր է հայերիս համար՝ բոլոր առումներով։

Էս մարդիկ ուզում են ձեզ հաղթած լինեն, ժողովո՛ւրդ, ձեզ ճնշած լինեն, որ չկարողանաք գլուխներդ վերև պարզեք, մեջքներդ ուղղեք։

Ջուր լցնելը քրեորեն հետապնդելի արարք չէ, իսկ ՀՀ քաղաքացու վրա թքելը` հանցանք է, որ ժողովրդավարության բաստիոնում դեռ անպատժելի է...։

Նման իրադարձությունները ժանրի կանոների մեջ արտահայտվող բնականոն դրսևորումներ են, իշխանությունների վարած քաղաքականության հետևանք, որը վաղ թե ուշ հանգեցնում է իշխանափոխության։

Վերլուծելով արդարադատության համակարգի բարձրաստիճան պաշտոնյաների կարգավիճակը, ապա հասկանալի է դառնում թե ինչու է արժեզրկված Հայաստանի արդարադատության որակը։

Նիկոլական Երևանի քաղաքային իշխանությունները զբաղված են միայն պարգևավճարվելով, իսկ քաղաքային խնդիրները հնարավորինս բարձիթողի վիճակում են։

Ելք կա, և այդ ելքը նիկոլությունից՝ դավաճանությունից, խաբեությունից, քցոցուց, իրերն իրենց անունով չկոչելուց հրաժարվելն է։