«Հետևանքներից ազատվելու համար պետք է պատճառից ազատվել, այլ ոչ թե մարդկանց ուշադրությունը շեղել հետևանքների վրա: Մեծին է պետք գլխից բռնել, մեծին»

««Միլիցիան»՝ Ազգային հեղափոխությունը, արդեն կեսճամփին է»։

Երթը ավարտվեց առնվազն 1:0 հաշվով ի օգուտ ազատ և անկախ Հայաստանի:

Դեպի իրավական Հայաստան տանող ճանապարհին մեր առաջին խոչընդոտը Սերժ Սարգսյանի ռեժիմն է:

Փաստորեն, Հայաստանի տնտեսությունը շարունակում է իր պյուրոսյան հաղթարշավը դեպի չինական ցուցանիշներ (ՀՆԱ-ի աճն արդեն 5 տոկոսը գերազանցում է), բայց համապատկերը մատնանշում է Հասարակածային Գվինեան:

Հնարավոր է, որ իր ձեռնարկած «Սահմնադրական բարեփուխումները» վերածվեն «Սերժիկ հեռացիր» համաժողվրդական շարժման:

Լուրջ եմ ասում՝ արդեն նույնիսկ խնդալու էլ չի իշխանությունների պահվածքը:

ԱԽՔ-ից զզվում է ժողովրդի 99.9 տոկոսը...

«Հատուկ այնպես է մշակված, որ ստանան կոնկրետ տվյալներ, այլընտրանք չկա այս հարցաթերթում»։

Հայաստանն այս վիճակում է, որովհետև «մտավորական» տերմինն ասոցացվել է հակահասարակական և հակազգային կերպարների հետ:

«Փաստորեն, էսպես է կառուցվում իրենց «օրինաց» երկիրը՝ թաքուն-թաքուն դիշովի պաշտոն կպցնելու քայլերով: Սպորտը պետք է հեռու պահել ԱԽՔ-երից»։

Սերժ Սարգսյանի «արևտամետ» վարչապետն, ուրանալով իր և իր «արևմտամետ» ընկերների «սկբունքները», հայտարարեց.

«Անձնական նամակագրություն հրապարակելը խաղի կանոնների խախտում է»։

Փաստացի այս նամակով Սերժ Սարգսյանն ասում է, որ իր իշխանությունը պահելու համար պատրաստ է հանձնել Ղարաբաղը:

«Իշխանությունները ոչ մի հստակ քաղաքական գիծ չունեն. շարժվում են օրվա կուրսով՝ վտանգելով մեր երկիրը»։

Բոլշևիկյան նոմենկլատուրայի հիմնական առանձնահատկությունը. չկա ո՛չ գաղափարխոսություն, ո՛չ սկզբունք։

Ո՛չ երգել գիտի, ո՛չ շվշվացնել, ո՛չ նվագել, ո՛չ մարդ փրկել, ո՛չ էլ «Что, Где, Когда» խաղալ։

Այս ռեժիմին միակ հետաքրքրողները նրանք են, ում գործի մեջ կարելի է փայ մտնել, «քցել», երկխոսեցնել ու դիվիդենտներ շահել: