Բնակչության 99 տոկոսը չգիտի՝ քաղաքացիական բնակչությունը ոնց պիտի ինքնակազմակերպվի հարձակման դեպքում։

Մենք այսօր ճաշակում ենք հենց նմանատիպ «ֆուտբոլային» և «վերելակային» դիվանագիտության պտուղները։

Այդ ձևով ճակատ գնացողի բարոյահոգեբանական վիճակն արդեն պարզ է։

«Երկար ու ձիգ քննարկումներից հետո» որոշվեց հանուն ընդհանուր շահերի Թուրքիայի հետ երկխոսության շանս թողնել։

Չի ասվում, թե արդյոք մեր կյանքի նպատակը քաղաքակրթական առաջնագիծ դառնա՞լն էր։ Հատկապես որ առաջնագծում զոհվում են, իսկ քաղաքակիրթ կոչված աշխարհը դա դիտարկում է որպես մանրադրամ իր մեծ խաղերում։

2014-2019թթ. Ադրբեջանին իսրայելական զենքի և զինամթերքի ընդհանուր մատակարարումը գնահատվում է շուրջ 6,5 միլիարդ ԱՄՆ դոլար։

Սպասվող բանակցություններից առաջ պետք է հասկանալ, թե ինչ խնդիրներ է ցանկանում լուծել թշնամին:

Ամբողջ մեր երկիրը տնքում է արյան ծանրությունից և երկինքը իր արցունքն է ցողում:

Ուզում են «կռվացնել» խաղաղ բնակչությանը մեր բանակի ու իշխանությունների հետ։

Հնուց հայտնի է, որ պատերազմը բնակչությանը երկրի ներքին խնդիրներից շեղելու ամենահարմար միջոցն է:

Դա փաստ է, որի հետ ուզենք, թե չուզենք, պետք է հաշվի նստենք։

Զարմացած էին անգամ պատերազմական այս ծանրագույն վիճակում նրանց ցուցաբերած հյուրասիրությամբ։

«Վաաայ, գիտե՞ս էնտեղ ինչ լավ սերվիս է, ինչ բարեհամբյուր մարդիկ են, all-inclusive-ն էլ դե չասեմ»։

Համոզված եմ, որ անվախ աչքերը հետ են բերելու տխուր աչքերի ուրախությունը։

Ադրբեջանական օդուժը, մանավանդ առանց Թուրքիայի աջակցության, որևէ որակ չունի:

Ինչո՞ւ չեն հրապարակում դավաճանի անունը, իմանանք` ում հետ գործ ունենք։

«Պողոսավարի» կոչ մի արեք քննադատությամբ «չխաթարել միասնականությունը»։

Որ պահին թուրքերը հետ կանգնեցին, Ադրբեջանը կորած է: