Հայկական բանակն է՝ հրամանատարներով ու զինվորներով:

Բանաստեղծը կասեր` ո՜վ արդարություն, թո՛ղ որ թքեմ ճակատին քո բաց...

Թուրք ներողների ընտանիքին հաջողվել է իրենց որդուն տեղափոխել ռազմական գործողություններից հնարավորինս հեռու։

Այդ պատերազմով Ալիևի կլանի գոյության հարցն է լուծվում:

Մեր հրետանավորներն ինչպես միշտ փայլում են իրենց գրագիտությամբ:

Իրենք այդ լրակազմի զենքերով են մեր դեմ կռվում։ Ադրբեջանից առաջ ու հավասար իրենք են կռվում։

Մեր զորքերը անում են այն, ինչ տարիներ շարունակ դժվարությամբ էին անում սիրիական զորքերը:

Թշնամու բլիցկրիգի փորձը տապալվել է, իսկ հարձակման թափը՝ կոտրվել։

Թուրքիան հայտ է ներկայացնում Հարավային Կովկասում առնվազն փայատեր դառնալու և հետագայում Ռուսաստանին մեր տարածաշրջանից դուրս մղելու։

Հաշվի առնելով նրանց՝ այլ երկրի քաղաքացի լինելու հանգամանքը, գաղտնի է պահվում նաև Ադրբեջանի ներսում:

Իսկ հիմա բոլորիս անելիքը մեր բանակի շուրջ համախմբվելն է։

Սա արձանագրենք` ի գիտություն հակառուսական պրոպագանդայի առաջամարտիկների ու դրա տակ մնացածների, և անցնենք առաջ։

Այն, ինչի համար, այսպես կոչված, խաղաղության կուսակցության կոնկրետ ներկայացուցիչներ պատասխան են տալու, բայց հիմա «ռազբորկաների» ժամանակը չէ։

Արցախի հարցը խաղաղ լուծում չունի:

Պատերազմի ժամանակ ամեն մանրուք նշանակություն ունի։

Չեք տարածում ադրբեջանական ապատեղեկատվություն։

Առայժմ սրանք ժամանակավորապես՝ մինչև դատարանի որոշումը, կմնան ազատության մեջ:

Անկախության կամ սուվերենության մասին խոսակցությունը մորուքավոր ու ինտելեկտով չծանրաբեռնված անձերի ու անձանց խմբերի հայտարարությունների վրա չպետք է հենված լինի, այլ անկախության ապահովման անհրաժեշտ ծրագրերի վրա` թանկարժեք ու մեծ ճիգեր պահանջող: