«Եթե նկատի ունեք Սերժ Սարգսյանի ասածները ԼՂՀ ճանաչման վերաբերյալ, ապա պետք է նկատեմ, որ դրանք պարտվողական քաղաքականություն վարող գործչի հայտարարություններ են, ով պատրաստ չէ պատասխանատվություն վերցնի: Դրանով ոչ թե վախեցնում են հասարակությունը այլ սեփական վախերն են հրապարակայնացնում»։

«Եթե նկատել եք, այսօր շատ հետաքրքիր տենդենց կա. անգամ այս նախագահական գործընթացի ժամանակ որոշ լրատվամիջոցներ իրենց քննադատության թիրախը շարունակում են պահել ԲՀԿ–ին, ՀԱԿ–ին, ինչ–որ չափով՝ նաև ՀՅԴ–ին։ Այսինքն, նրանք հասկանում են, որ գործող նախագահի հիմնական մրցակիցները սրա՛նք են, այլ ոչ թե նրանք, ովքեր ընտրական գործողությանն են մասնակցում»։

«Ցավալին այն է, որ հենց այդ կանխորոշվածությունն է Հայաստանի ամենամեծ դժբախտությունը, որովհետև դրա մղձավանջային հետևանքն ինձ համար ակնհայտ է։ Եթե Սերժ Սարգսյանի նախագահական առաջին ժամկետում մեր երկրից արտագաղթել է տարեկան 50 հազար մարդ, ապա երկրորդ ժամկետում արտագաղթելու է արդեն տարեկան 100 հազար...»։

«Ժողովրդին ծառայել՝ նշանակում է միշտ պատրաստ լինել աշխատել, միշտ տանել ամեն ինչ և եթե պետք է՝ տալ կյանքը: Հասկանում եք՝ նախագահը պետք է պատրաստ լինի ամեն քայլի»։

«Անձամբ ոչ մեկի հետ ծանոթ չեմ, շատ կարճ շփվել եմ միայն Արաս Օզբիլիսի հետ: Բայց գրեթե բոլորին էլ ճանաչում եմ, քանի որ հատկապես վերջին շրջանում մեր հավաքականի խաղացողների մասին շատ է խոսվում նաև Եվրոպայում»։

Նարեկ Բաբայան. «Կարող եմ նշել միայն, որ նախորդ 4-5 ընտրություններին առիթ եմ ունեցել առնչվել լիցենզիա ունեցող, սակայն օրենքները չիմացող և չհարգող բազմաթիվ հանձնաժողովականների հետ, փոխարենը իմ կողմից գրեթե փայլուն լրացված հարցաթերթիկի հիման վրա ես այդ լիցենզիան չեմ ստացել»։

«Գիտեք, երբ որ ասում են, որ չկա ուժեղ մրցակից, երբ որ չկա մարդ, որ կարող է շատ ձայներ տանել, ես դրա հետ համաձայն չեմ։ Իսկ ո՞վ է ասել, որ նույն Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, նույն Հրանտ Բագրատյանը, նույն Պարույր Հայրիկյանը, որոնք վաստակ ունեն եւ ճանապարհ են անցել, շատ ավելի հեշտ մրցակիցներ են, կամ ավելի քիչ փորձ ունեն բանավիճելու կամ հրապարակային խոսքի»։

«Քաղաքական գործիչ կամ առաջնորդ դառնում են, այլ ոչ թե դարձնում»։

«zham.am»–ի հարցազրույցը ԱԺ պատգամավոր, «Ծառուկյան» հիմնադրամի ծրագրերի տնօրեն Վահե Հովհաննիսյանի հետ

«Հիմա Հայաստանում մանկապարտեզի երեխաներն էլ հասկանում են, որ այն, ինչ կատարվելու է փետրվարի կեսերին, ընտրություններ անվանելը ապտակ է հայոց ազգին»։

Արմեն Մարտիրոսյան. «Ասենք թե ոչ մի թեկնածու չեղավ, և մրցակցային չեղան ընտրությունները, դրանով ի՞նչ է փոխվում։ Դրանով պարզապես իշխանությունը շատ ավելի հեշտ վերարտադրվում է, և վերջ՝ առանց պայքարի որևէ օջախի»։

«Տոն է, Նոր տարի է, բայց մարդկանց դեմքերը այնքան մռայլ ու ջղային էին, որ տոնի զգացողություն չկար։ Չես զգում, որ տոն է։ Հակառակը՝ հոգս ու լարվածություն էր զգացվում...»։

«ԲՀԿ–ն, ՀԱԿ–ն ու ՀՅԴ–ն տարբեր պատճառներով չհավատացին հաղթանակին ու դրա համար չմտան պայքարի մեջ»։

«Իսկ 2013–ը լինելու է ևս մեկ տարի, որով մենք կհեռվանանք սովետական Հայաստանից, սովետական չինովնիկի մտածելակերպից, որով մենք կգնանք դեպի սերնդափոխ Հայաստան, գիտակցության զարգացնող Հայաստան»։

«Փաստ է, որ այսօր բոլորս ենք բողոքում, և ես բացառություն չեմ։ Որքան էլ, որ դու անհատ լինես, միևնույն է չես կարող չլինել հասարակական կյանքի զարկերակում՝ չես կարող չտեսնել, չես կարող չհուզվել... Շուրջդ տեղի ունեցողը չի կարող չազդել վրադ»։

«Հատկապես երկրորդ փուլի համար է կարևոր, որ թեկնածուները շատ լինեն։ Եթե երկու թեկնածու լինի, պարզ է՝ իշխանությունները ընդամենը մեկ անգամ պետք է կեղծեն և ձայները բաժանվեն երկու մասի՝ մի մասը մեծ լինի մյուսից։ Իսկ երբ մի քանի թեկնածու լինի և նրանց միավորողը լինի «Կոնսենսուս մինուս Սերժ Սարգսյան»–ի ուղղությամբ համագործակցությունը, շատ ավելի դժվար կլինի իշխանությունների համար։»

«Ես չեմ թաքցնում. ողջ այս ընթացքում ես եղել եմ այն համոզման, որ ԲՀԿ-ն պետք է մասնակցի նախագահական ընտրություններին սեփական թեկնածուով: Մինչև վերջին պահը ես պայքարել եմ այս տեսակետի համար, բերել եմ փաստարկներ և զգուշացրել այլ տարբերակների հնարավոր վտանգների մասին: Այս իմաստով, իմ խիղճը հանգիստ է»։

«Այսպես շարունակվելու դեպքում մի օր հայտնվելու ենք պարտվածի վիճակում։ Միակ ելքը` Ազգային նպատակներ ու խնդիրներ առաջադրելու և իրականացնելու ունակ պետության ձևավորումն է»։