Սա ի՞նչ բթամտության ու պարզունակության երկրավեր ժայթքում է։

Մեր երկրի դեմ հիբրիդային ահա այսպիսի պատերազմ է տեղի ունեցել։ Այսինքն միայն թուրքը չի եղել մեր հակառակորդը։ Ներսից սորոսաթուրքական խումբ է գործել։

Ի՞նչ սրտով կամ ընկալմամբ են նրանք հանդիպում նիկոլ փաշինյանի նման մեկի հետ: Պետք է բոյկոտել նրանց։

Հարցերից չես փախչի: Ասենք, անխուսափելի հատուցումից էլ:

Այս խայտառակության ու աղետի մեջ, կներեք, կոնկրետ ո՞րն է Դավիթ Տոնոյանի պատասխանատվության բաժինը:

Իսկ ո՞վ է ասում, որ նիկոլ փաշինյանը առավելապես նաև այդ պատճառով չէ կառչել արդեն անիմաստ իր պաշտոնից և իր հիմնական խնդիրը «հետքերը վերացնելը» չէ:

Նիկոլ Փաշինյան-Արմեն Սարգսյան կապիտուլյանտ ու անհայրենիք դուետին ասենք, որ իրենց «շուստրի» պլանը չի աշխատելու, քանզի հանրային ու քաղաքական տրամադրություններն այդպիսին չեն:

Երբևէ, կարծում ենք, գոնե տրիբունալով կբացահայտվեն այս պատերազմի տարօրինակությունները կամ դրանց գոնե մեծ մասը:

Այն, ինչ կատարվել է արդեն բուն պատերազմի ժամանակ, արդեն ոչ թե Հայաստանի ոչ բարով ղեկավար փաշինյանի կողմից թեթևամտության, այլ հանցավոր անմտության, եթե չասվի՝ հանցավոր դիտավորության դրսևորում է:

Շարունակում ենք հանդուրժել անհանդուրժելին՝ կրավորական պահվածքով դառնալով հողատու-ազգադավների ակամա հանցակիցը:

Արմեն Սարգսյանի նկատմամբ չկա ու չի կարող լինել որևէ վստահություն։

Սակայն ի՞նչ տարբերություն. դավաճա՞ն է, թե՞ դավ-վարչան, եթե արածը դավաճանություն է։

Կապիտուլյանտ և հայրենիքի մի զգալի մասը թուրքին տված փաշինյանական իշխանությունը, գուցե նաև նախօրեին «գերագույնի»՝ ներքին արյունահեղություն և բախումներ հրահրող կոչից մի փոքր շեղելու նպատակով, ուշադրություն գրավեց ներիշխանական բացահայտ գզվռտոցով:

Թող չթվա, թե մեր մարտիկները, զինվորները առանց կռվի Շուշին հանձնել են: Ոչ մի նման բան:

Ինչ որոշումների և գործողությունների հետևանքով էր ստեղծվել այդ կործանարար վիճակը:

Արցախը սրանք կորցրեցին, թույլ չպիտի տալ, որ կորստի մատնեն նաև մնացյալ Հայաստանը։

Ամենայն հավանականությամբ գործ ունենք նախապես մանրակրկիտ պլանավորված, ծրագրված և սառնասրտորեն, հազարավոր հայ երիտասարդների, կարողունակ մարտիկների, բանակային մարտունակ կազմավորումների սպանության և կազմաքանդման գնով իրականացված պետական դավաճանության հետ:

Այս արկածախնդիր իմաստակները թերևս միայն մեկ հարցում են վարժ ու գերպրոֆեսիոնալ՝ «կռուտիտների» ու «հեքիաթներով» իրենց կռապաշտողներին կերակրելու հարցում: