ԱԺ ՀՅԴ խմբակցության ղեկավար. «Թուրքական կողմն նախապայմանները բազմիցս կոխել է նրանց(Հայաստանի իշխանությունների–խմբ.) աչքը։ Մերոնք շարունակում են ձև անել, թե դա չեն նկատում։ Այս պայմաններում միակ ելքը, որը կարող է իրավիճակի մեջ փոփոխություն մտցնել հօգուտ մեզ, մեր ստորագրությունները հետ վերցնելն է»։

ՕԵԿ-ական պատգամավորները ևս մեկ անգամ հավատարմության երդում տվեցին Սերժ Սարգսյանի վարած արտաքին քաղաքականությանը՝ նշելով, որ այն Հայաստանի առումով աբողջովին դրական ուղղությամբ է շարժվում...

«Ոչ Երևան քաղաքը, ոչ Գյումրին, ոչ Արթիկը, ոչ էլ Էջմիածինը մեզ համար ոչ Ֆիզուլի ա, ոչ էլ պալիգոն: Ուսումնական կենտրոն չի, որ դուրս գանք, մեկի շահը պաշտպանենք: Ի՞նչ տարբերություն՝ էնտեղից ընտեղ են սպանել, թե ընտեղից ստեղ։ Բա ըտենց իշխանություն վերցնել, կամ ըտենց բան ո՞ւմն ա պետք: Արյունով իշխանություն կուզենայի՞ք ունենայիք»։

«Եթե դարպասապահը գնդակը բռնի, ուրեմն արձանագրությունները կվավերացվեն, եթե չէ, եթե արդեն այս խնդիրը գոլով լուծվի, արդեն Թուրքիան պարտված կլինի և՛ բարոյական, և՛ ռեալ ձևով»

Ներկայացնենք մի քանի դրվագ ՀՀ ԳԱԱ արևելագիտության ինստիտուտի տնօրենի նախկին և ներկա հայտարարություններից։

Հրայր Կարապետյանի խոսքերով՝ թուրքական դիվանագիտության մեջ արտգործնախարարը հիմնական պատասխանատվությունն իր վրա է վերցնում, իսկ մեզ մոտ հակառակն է, և անգամ իշխող քաղաքական ուժերն են նման սպասողական վարքագիծ դրսևորում։

«Այդ պատերազմը նորից առաջնորդվելու է անվտանգության տրամաբանությամբ և վճռվելու է տեղում գտնվող հրամանատարների կողմից»։

ՀՀՇ վարչության նախագահ. «Անկախ նրանից, թե ինչ կասեին ընդդիմադիրները, այսինքն՝ մենք, ես կարծում եմ, որ եթե իշխանությունը վստահ է, որ ճիշտ քայլ է կատարում, և այդ քայլը նպաստավոր է ՀՀ–ի համար, ապա այդ քայլը պետք է իրականացնի»։

«Ինձ երբեք չի հետաքրքրել, թե ինչ են մտածում իմ մասին այդ «պռաշլյակները» (օգտվում եմ Տեր-Պետրոսյանի նոր' գողական տերմինաբանությունից): Ենթադրում եմ, որ իրենք ինձ այդքան էլ չեն սիրում և հպարտանում եմ, որ վաստակել եմ այդպիսի վերաբերմունք։ Ես արդյունավետ նախագահ եմ եղել, ինչպես Հայաստանում, այդպես էլ ԼՂՀ-ում, ու դա շատերին հանգիստ չի տալիս: Ավաղ, այդպիսինն են թույլ և նախանձ մարդիկ, ոչինչ անել չես կարող»։

«Սկսենք նրանից, որ հակառակ թվացյալ հրատապությանը, ներկա պահին ան­իմաստ ու ավելորդ է խոսել հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման մա­սին, քանի որ այն, ինչպես 2008թ. հոկտեմբերից ի վեր բազմիցս պնդել ենք, կախված է բացառապես Ղարաբաղի խնդրի լուծումից կամ, ավելի ճիշտ, Ղարաբաղյան կարգավոր­ման գործընթացում էական տեղաշարժի արձանագրումից»։

Ալվարդ Պետրոսյան. «Ո՞վ է ասում, որ 1994–ին սպանություններ չեղան։ Ավելի վայրա՛գ եղան, բանտերում, ավելի վարպետորեն»:

Այսօր «Հայոց համազգային շարժման» գրասենյակում հրավիրված ասուլիսի ժամանակ ՀՀ նախկին արտգործնախարար Ալեքսանդր Արզումանյանն ասել է, որ իրենք կողմնակից են Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի խաղաղ կարգավորմանը, և որ ՀՀՇ-ի համար ընդունելի է ցանկացած որոշում, որն ընդունելի է ԼՂ-ի ժողովրդի համար, և պայքարելու է այդ որոշումները կյանքի կոչելու ուղղությամբ։

Սամվել Բաբայան. «Մենք ավելի շուտ պետք է պատրաստ լինենք տնտեսապես հզորանալու և ապագան կառուցելու հզոր պետության վրա, որ կարողանանք դիմակայել հակառակորդի լկտիությանը»։

«...նորաձև է դառնում այդ համատեքստում ՀՀ երկրորդ նախագահի անվան հիշատակումը, ով ժամանակին իբր դուրս է մղել պաշտոնական Ստեփանակերտին բանակցությունների սեղանից։ Առավել հաճախ դա ասվում է բոլոր իմաստներով աննկատ մարդկանց կողմից, որոնք հեռու են Ղարաբաղից թե գործնական, թե զգացմունքային առումով»:

Սերժ Սարգսյանի հարցազրույցը սիրիական «Al Watan» թերթին, որտեղ նա պատրաստակամություն էր հայտնել Ղարաբաղի կարգավիճակի դիմաց ազատագրված տարածքները զիջել Ադրբեջանին, Գյումրիի բնակչության շրջանում տարակուսանք է առաջացրել:

Ա.Ռուստամյան. «Ընտրություններն այնքան խեղաթյուրված են, որ հասարակության մոտեցումներն ու պահանջները դրանցով այսօր բացարձակապես չեն արտահայտվում»:

Պարզվում է, որ ՀՀԿ–ում քննարկվել է Օսկանյանի հրաժարականի հարցը, բայց Մելիքյանը չի բացատրել, թե այդ դեպքում ինչու՞ հասարակությունը տեղյակ չէ «հրաժարականի պահանջի» մասին։

Վահան Հովհաննիսյան. «Ես խորհուրդ եմ տալիս անհապաղ լքել այդ երկիրը, որովհետև պարզ է՝ ում հետ գործ ունենք, և պարզ է, որ նման բարձր ատյանից հնչած սպառնալիքը որոշ տարրերի կողմից կարող է ընկալվել որպես հակահայկական գործողությունների ազդակ»: