Տեղեկատվական պատերազմում տանուլ տալը մեծ վտանգ է Հայաստանի և Արցախի համար, որն այս իշխանությունները բացարձակ չեն հասկանում։

Ովքե՞ր են այդ դավաճանները և ինչո՞ւմ է կայանում նրանց դավաճանությունը։

Գերմանացի սոցիոլոգ Ռոբերտ Միխելսն առաջ է քաշում «օլիգարխիայի երկաթյա օրենքը», ըստ որի՝ զանգվածների, այսինքն «ժողովրդի իշխանություն» ունենալը, տեխնիկական պատճառներով, հնարավոր չէ և արդյունքում ցանկացած ռեժիմ վերածվում է քչերի իշխանության՝ օլիգարխիայի։ Խոսքը կուսակցական օլիգարխիային է վերաբերում։

Ախր խորհրդային տարիներին գիտեինք, որ դիզայնի հարցում, մեղմ ասած, ահագին հետ ենք քաղաքակիրթ աշխարհից։

Քանի որ պարզվեց, որ «Այո»-ի լոգոն գողացած է 1991 թվականի անկախության հանրաքվեի մի պաստառից, Նիկոլ Փաշինյանը չի՞ ուզում ոչ մեկի ձեռքերը կտրել։

Կամ ծանոթ բարեկամների հետ առանց մրցույթների պայմանագրեր կնքելուց կամ դասատուներին տված խոստումը չկատարելուց։

Աննա Հակոբյանն օգտագործում է իր պաշտոնական էջերը պատմելու համար, որ Արփին ճաշիկը առանց կանաչի է ուտում։

Ընտրություններն ընտրատեղամասում չեն կեղծվում։

Ամենախայտառակ կոռուպցիոն սխեմաները և երևույթները գործում են իր իսկ շրջապատում։

Գործարարները «մուծվում» են մի բանի համար, որ բումերանգի պես իրենց դեմ է շուռ գալու։

Երբ Նիկոլն ասում էր, որ քաղաքականությունն ու բիզնեսը պետք է տարանջատել, դարձյալ խաբել է։

Կա՛մ անցյալում արված պլակատի ու վերջին «այո»-ի լոգոյի հեղինակը նույն մարդն է, կա՛մ սա բացահայտ գրագողություն է և օրենքով հետապնդելի արարք։

Եթե յուրաքանչյուր խաբեության դիմաց Փաշինյանի մարմնից մի մաս կտրվեր, ապա նրա մարմինը վերածված կլիներ սարսափ կինոներին բնորոշ կտրտված մասերի կույտ։

Ըստ պաշտոնական տվյալների՝ 2019թ․ մեր երկիր ժամանել է մոտ 1․294 մլն արտասահմանցի։

Հայաստանի կողմից ոչ մի համարժեք արձագանք չկա։

Ի վերջո՝ պատերազմական երկիր ենք և կարող են ինչ-որ շինություն պայթեցնել, էդ կարծիքին չե՞ք հարգելի երկրի պահապաններ։

Սրանից ցայտուն թալա՞ն, թող մտածեն այն մարդիկ, ովքեր դրամ են տվել այս հանրաքվե կոչված զավեշտին։

Էն որ հարցնում էիք՝ իսկ ի՞նչ է փոխվելու ադրբեջանական քարոզչության աշխատանքի մեջ, այ է՛ս։