Չէ, սրանք չեն ուտում Հայաստանը, սրանք ուղղակիորեն լափում են, ճիշտ այնպես, ինչպես նիկոլը բրդուճ է «խեղդում»:

Պարզ է, որ Ալիևն ու Էրդողանը բացեիբաց, «քաղաքակիռտ» միջազգային հանրության աչքի առաջ պատրաստվում են Հայաստանի վերջնական ոչնչացման հարվածին:

Այսօր Հայաստանում սպասելի է ցանկացած ստորություն, ցանկացած սրիկայություն: Ճիվաղապետություն է:

Կոնկրետ տեռորիստական գործողություններ են իրականացվելու հայ ժողովրդի դեմ, ինչպես հիմա դա ցուցադրվում է Սյունիքի համայնքապետերի նկատմամբ բացահայտ քաղաքական հետապնդման օրինակով:

Այն, որ բազմաթիվ ընտրակեղծիքներ են եղել, արդեն որևէ կասկած չկա: Այն, որ դրանք համակարգային բնույթ են կրել, առավել քան ակնհայտ է:

Գռզոյի բերած «բենզինը» երկնագույն է։ Դա շատ էժան է «նստում» Նիկոլի օլիգարխի վրա։ Էժան առնում ու բենզինի անվան տակ թանկ վաճառում են «հպարտ» վարորդներին։

Հաճախորդ նիկոլն իր հերթին ունի հաճախորդներ, որին ժողովուրդը կնքել է «հաճախորդաց հարեմ» բնութագրական բառակապակցությամբ:

Որպես երդվյալ նիկոլական, որպես իսկական թավշահեղափոխական, Տիգրան Ավինյանը չի կարող ոչ խիղճ ունենալ, ոչ էլ՝ սիրտ:

Ապագա, ասում են՝ կա: Բայց նման ընթացքով՝ այդ ապագայում ոչ հայ կա, ոչ էլ՝ Հայաստան:

Նիկոլենք հաբռգել են ԿԸՀ–ի արձանագրածից հետո։ Այլ բան չէր էլ սպասվում։ «Անասնաֆերմայում» էլ խոզերն իշխանության գալուց հետո հաբռգեցին ու ոչխարների վրա հենվելով օգտվեցին լափամանից։

Մորթի տարվող ոչխարներին գայլերն ասացին, որ ապագա կա, որ իրենք էլ, ոչխարների նման, խաղաղություն են սիրում:

Բաժանմունքը գործնականում չի գործում: Նախատեսված 8 պատուհաններից ՀՀ հպարտ ու ոչ այնքան հպարտ քաղաքացիներին սպասարկում են միայն երկուսը:

Այն, ինչով ընտրություններից հետո զբաղված է Հայաստանը զավթած թրքահպատակ ռեժիմը, մեծ հաշվով լիովին կանխատեսելի էր:

Հայաստանն արդեն իսկ պայթել է թուրքերի դրած հիմնական ականի վրա, որի անունն է՝ նիկոլ:

«Վերևից» հրահանգվել է գռոզոյական հանցագործության գործը կոծկել։ Եվ դա այն դեպքում, երբ սամասուդի փաստն արձանագրվել է հիվանդանոցում ու ոստիկանությունում։  

Իրականում նիկոլ անարժանը նոր չէ, որ հարձակվել է ամենից մարդկային մասնագիտության ներկայացուցիչների՝ հայ բժիշկների վրա:

Օրենքից է խոսում օրինազանց, օրենքների վրա թքած ունեցող, խամաճիկ-խեղկատակը:

Երկրի պետական պարտքի՝ կառավարելի միջակայքի շեմը անցնելը բացարձակ ցնծության և տոնախմբության հոյակապ առիթ է: