Նման հանդիպումներն Ալիևին պետք են գերազանցապես քարոզչաքաղաքական նպատակներով ու այդ նպատակներն իրագործելու համար:

Մարտի 1-ը բացահայտված է, բայց մեղավորները, այսպես ասենք՝ «կիսապատժված» են: Ավելին՝ արդեն 5 տարի է, ինչ նաև դրա համար պահած մուռն են հանում Արցախից, Հայաստանից, բոլորից:

Պետական բյուջեից կիլոմետրանոց աշխատավարձեր՝ առանց մի կարգին գործ անելու, պետական բյուջեից «չալաղաջ» պարգևավճարներ՝ չգիտես, թե որ արժանիքի համար, պարտայգենոսեի բանկի միջոցով հարմար վարկե՜ր, պետական բյուջեի հաշվին արտասահմանյան շրջագայություննե՜ր:

Դա Հայաստանում իշխանությունը զավթելու կոնկրետ փորձ էր: Դա, կարելի է ասել՝ «մաքսիմում ծրագիրն» էր: Իսկ «մինիմում ծրագիրը» արյունահեղությունն էր:

Հայ ժողովրդի խնդիրը բուֆերի գոտուց դուրս գալն է։ Գոնե հարևան վրացիներից կարելի է սովորել։

Լաչինի միջանցքը եթե բացվի, ապա բացվելու է ո՛չ Հաագայով, ո՛չ Վարդանյանի թեմայով պայմանավորված։

Առաջիկայում պետք է անել ամեն ինչ, օգտագործել քաղաքական բոլոր գործընթացները՝ Երևանում հարցերը լուծելու և Արցախի, հետագայում նաև՝ Հայաստանի ոչնչացումը կանխելու համար։

«Բնապահպաններն» առանց փող ոչինչ չեն անի, եթե մեր հանրապետության բոլոր ծառերը հատվեն, հանքերը քրքրվեն կամ նույնիսկ թուրքը մտնի Ամուլսար ու բարբարոսաբար հանի ոսկիները։

Նիկոլն աշխարհքաղաքական արկածախնդրության մեջ է ներքաշել Հայաստանը, ինչը հղի է սարսափելի հետևանքներով։ Ինքը գիտի այդ մասին, դրա համար էլ կրիմինալ սերիալներ է մատուցում հանրությանը, որպեսզի տեղեկատվական աղմուկի մեջ կորչի կարևոր թեման։

Աննա Հակոբյանն այս ընթացքում, բնականաբար, պետք է հիշի «Երկիր Նաիրիի», Իսլանդիայի, «հանձնենք, որ լավ ապրենք»–ի ու նմանատիպ այլ բաների մասին։ Բոննին ու Քլայդն էլ էին այդ ոճով աշխատում։

2022–ի հոկտեմբերի 6–ին Պրահայում նոյեմբերի 9–ի տեքստից հանվել է «Լաչինի միջանցք» հասկացությունը, «Լեռնային Ղարաբաղը» դուրս է մնացել բանակցային թեմայից։

Եթե մինչև 2020–ի սեպտեմբերի 27–ը Նիկոլի «Մյունխենյան սկզբունքները» բերեցին Արցախի պետականության կորստին, ապա մյունխենյան թարմ սկզբունքներն արդեն Հայաստանի պետականության գնով են լինելու։

Նիկոլ Փաշինյանը միացել է հակառուսական կոալիցիային: Թուրքիայի հետ խաղերը ևս պետք է դիտարկել այդ գծի մեջ:

Պատահականություն է, հավանաբար, բայց երբեմն հնարավոր չի լինում ազատվել այն կպչուն մտքից, որ այս փուլում հատուկ է ՀՀ արտաքին գործերի նախարար  նշանակվել մեկն, ում անունը Արարատ է:

մեր երկրի խնդիրը ոչ միայն Նիկոլ Փաշինյանն է, այլ նաև ոմանց քաղաքական անմեղսունակությունը, որը նկատվում է նաև քաղաքական դաշտի ընդդիմադիր հատվածներում։ Նիկոլը թիվ մեկ մեղավորն է, բայց միակ մեղավորը չէ։

Նիկոլ Փաշինյանն առաջարկում է մեռնել կամ հանգչել։ Հանգչել խաղաղությամբ։ Իր ասածը հետևյալն է՝ եթե ուզում եք ողջ մնալ, ապա պետք է ․․․ մեռնել։

Եթե Թուրքիան գնահատեր Նիկոլի քայլը, ապա գոնե փորձ կաներ իր կողմից մարդասիրական պատասխան տալ՝ ազդելով Ադրբեջանի վրա ու բացելով Լաչինի միջանցքը։

Եթե Արցախի հարցերը լուծվեն, ապա կլուծվեն նաև ռուս խաղաղապահների հարցերը։ Դրանից հետո Նիկոլի ձեռքերով կանցնեն Գյումրիում ռուսական 102–րդ ռազմաբազայի հարցերը լուծելուն։