Նիկոլի հույսն, ըստ այդմ, Թուրքիան է, ու եթե մի բան լինի, ապա նա կդառնա Երևան–Ստամբուլ ռեյսի վերջին ուղևորը։ Կստացվի՞ դա իր մոտ, թե ոչ, արդեն այլ խոսակցության թեմա է։

Նիկոլն Ալիևի քայլող քարոզիչն է։ Ալիևը կարող է հանգիստ լինել իր իշխանության համար, քանի դեռ Նիկոլն է Հայաստանում իշխանության։

Նիկոլն ու Էրդողանն իրենց պահում են արևելյան բազառներում վխտացող քցողների պես։ Նրանք փորձում են կուտ տալ իրենց հավատացողներին, որ հետո «քյանդրեն» ու թողնեն «բորդուրին»։

Էրդողանը Նիկոլին հրավիրում է Անթալիա որպես հաճախորդ, որպես թուրքական նախապայմաններն ընդունած քիրվա։ Կանչում է որպես «ռազմավար» թուրքական աշխարհին ցույց տալու համար։

Դավիթ Արղամանյանը իշխանական պատվերներ կատարողներից միակ երաժշտասերը չէ։ Թմբուկահար դատավորից զատ Նիկոլն ունի նաև դհոլչի գլխավոր դատախազ։

«Խաղաղության դարաշրջան» քարոզող Նիկոլը որևէ ծպտուն չի հանել Ադրբեջանի խորհրդարանի կողմից վավերացված և «պատերազմի ամենօրյակ» նախատեսող Շուշիի հռչակագրի կապակցությամբ։

Այնքան երես տվեցին էդ դիշովկեքին, մինչև դրանք եկան իշխանության ու ամեն ինչի հերն անիծեցին։

Սահակաշվիլին էլ գնաց սահմանադրական փոփոխությունների ու վերարտադրվելու ճանապարհով, բայց վերջնարդյունքում տապալվեց ու փախավ Վրաստանից։ Նիկոլն էլ է Սահակաշվիլու պես գայթակղվել սահմանադրական փոփոխությամբ․․․

Նիկոլ Փաշինյանն ակնկալում է վարչապետական աթոռի պաշտպանության հարցում աջակցություն Ալիևից ու Էրդողանից։

Վահագն Խաչատրյանը ղարաբաղատյաց է ու հակաղարաբաղցիական կոդերի կրող, ինչը վճռորոշ նշանակություն ունի Նիկոլի կադրային ընտրության հարցերում։

Թուրքիայի հետ սիլի–բիլի անող ՀՀ իշխանությանը փորձում են «ֆոռա» տալ, քանզի Արևմուտքի համար հայ–թուրքական գործընթացն ի վերջո կարող է հանգեցնել հակառուսական նախագծի։

Իշխանությունը պահելու երկու հիմնական մոտիվացիա ունի Նիկոլը՝ վախը և փողը։ Նա վախենում է իշխանությունը կորցնել, քանզի գիտի, թե ինչ է բերել Հայաստանի գլխին։

Էդմոնն աղմկում է, կչկչում է, որպեսզի հայտնվի Նիկոլի «բագաժնիկում», բայց նա՝ որպես նախկին «բագաժնիկացու», իր մուռն է հանում Էդմոնից՝ օգտագործում է, բայց «կոռմ» չի տալիս։

Նիկոլը հրաժարվում է «կարծրատիպերից» ու ամբողջությամբ մտնում թուրքական նախագծի մեջ՝ հանուն սեփական աթոռի ու կաշվի։ Հայաստանի շահը զրո է։

Նիկոլն այնքան է մտել թուրքական գծի մեջ, որ դարձել է մեր թշնամիների փաստաբանը։ Նա անգամ փոքրիկ հարցերում է փաստաբանություն անում Էրդողանի ու Ալիևի համար։

Ժողովու՛րդ ջան, հույսը կորոնավարակի վրա պետք չի դնել։ Նիկոլի հեռացումը քաղաքական, այլ ոչ թե օդակաթիլային ճանապարհով պետք է լինի։

Նիկոլի շահն աթոռային է, որը 100 տոկոսով համընկնում է թուրք–ադրբեջանական շահի հետ, և որը 100 տոկոսով հակադրվում է Հայաստանի ու Արցախի շահերին։

Հայ–թուրքական ներկա գործընթացով Նիկոլը լուծում է իր աթոռի հարցը, իսկ Էրդողանն ու Ալիևը՝ պետական–ռազմավարական հարցեր։ Նրանց շահերը 100 տոկոսով համընկնում են։