Նիկոլին թվում է, թե իր խաղերը չեն տեսնում ու «Լադիմիր Լադիմիրիչին» քծնելը վիճակը փրկելու է։

Աննան կարող էր խիստ տոնով տղամարդուն ոչ միայն իր կյանքը պատմել, այլ կյանք բացատրել՝ ցույց տալով, թե ինչպես կարելի է խաբել ու գալ իշխանության։

Նիկոլը հանուն սեփական աթոռի մեծագույն արկածախնդրության ու մեծագույն ցնցումների մեջ է ներքաշում Հայաստանը։

Բրյուսելյան հանդիպումն այնքան հաջող է անցել Ադրբեջանի համար, որ Ալիևն իրեն թույլ է տվել միջազգային լսարանի առաջ քննադատել Ռուսաստանի գործողություններն Ուկրաինայում։

Հոկտեմբերի 6–ի հակահարձակումն ամբողջությամբ եղել է Նիկոլի գլխավորությամբ ու նա մարտի է նետել ուժեր՝ հանուն սեփական քարոզչության ու նեղ քաղաքական հաշվարկների։

Մի մասը գտնում է, որ Դավթյանը Նիկոլի հրահանգով է նման նախաձեռնությամբ հանդես եկել: Մյուս մասը լրիվ հակառակ կարծիքին է:

Շուշին (և ոչ միայն Շուշին) հանձնվել է Շուշիի ազատագրման օրը՝ 2018 թվականի մայիսի 9–ին, ժամը 17։00–ից 18։00–ն ընկած հատվածում։

Շուշին չէր կարող չհանձնվել, քանզի Նիկոլն էր մեր գերագույն գլխավոր հրամանատար հռչակված։ Ինչպես ասում են՝ Աննուշկան արդեն ձեթը թափել էր։

Ցանկացած նորմալ երկրում Նիկոլի հարցերը հենց նոյեմբերի 9–ին բունկերում կլուծեին, այլ ոչ թե կթողնեին, որ նա այնտեղից դուրս գա ու մի բան էլ մեղավորներ նշանակի։

Նիկոլենք բանակը միշտ են ընկալել որպես պատժավայր։ Իրենց մտածողության մեջ ծառայելը ուղղիչ աշխատանքային գաղութում հայտնվելու պես մի բան է։

Շատ խորհրդանշական էր, որ Ադրբեջանը Աղավնոն դարձնում է ռազմաբազա, իսկ նույն օրերին նիկոլենք օրինագիծ են բերում, որպեսզի հարուստները փողով բանակից ազատվեն։

Հեղափոխությունը, ինչպես հայտնի է, խժռում է իր զավակներին: Բայց դրանից առաջ հասցնում է լավ կերակրել նրանց: Այս բանաձևը գործում է նաև կեղծ հեղափոխությունների ժամանակ:

Նիկոլն ինքը հայտնվել է նեղ միջանցքում, և ուզում է իր հետ այդ միջանցք քարշ տալ նաև Հայաստանին: Այդ նեղ միջանցքում չհայտնվելու միակ տարբերակը Նիկոլին հեռացնելն է:

Նիկոլը հիմա հայտնվել է նեղ միջանցքում, որտեղից ելք չունի, բայց դա չի նշանակում, որ ելք չունեն Հայաստանն ու Արցախը:

Սպասարկելու համար «խաղաղության օրակարգը»՝ Նիկոլը գնաց հայ-թուրքական քիրվայության՝ հայ ժողովրդին խաբելով, թե, իբր, հայ-թուրքական շփումներն առանց նախապայմանների են:

Երբ մարդը քաղաքականությունը վերածում է կապիկության, նրանով արդեն պետք է զբաղվի ոչ թե քաղաքականությունը, այլ՝ հոգեբույժը:

Խաչատուր Սուքիասյանի համար ոչ միայն ու ոչ այնքան մտահոգիչ պետք է լինի այն, որ իրեն «օդում կախված լուրերի» տեխնոլոգիայով մեղադրում են «Սուրմալուի» պայթյունը պատվիրելու համար, այլ այն, որ մարդիկ բնական ու հավանական են համարում այդ վարկածը:

Նիկոլի բոլոր հաճախորդները հակառուսական գործիչներ, ավելի ճիշտ՝ պրոթուրքական գործակալներ են՝ Տիգրան Խզմալյան, Վազգեն Սարգսյանի եղբայր աշխատող Արամ Սարգսյան, Լևոն Շիրինյան, Արման Բաբաջանյան և այլք: