Ագրեսիա են ցուցաբերում, նույնը իրենց դեմ է լինելու: Ով ձեռք բարձրացնի մեր վրա, հարված պետք է ստանա: Ատելության դեմ ատելություն, ագրեսիայի դեմ ագրեսիա։

Մենք ամեն օր ավելի ծանր վիճակում ենք հայտնվելու, ամեն օր երկիրն ավելի ու ավելի է հիշեցնելու խենթանոց, խելագարանոց, քանի դեռ նիկոլը վարչապետ է։

Ամբոխը հայրենիք չունի։ Ամբոխավարը՝ նույնպես։ Ամբոխը ազգություն չունի։ Ամբոխավարը՝ նույնպես։ Ամբոխի շարժիչ ուժն ատելությունն է։ Ամբոխավարինը՝ նույնպես։

Արթնացի՛ր, ժողովուրդ, համարձակվի՛ր երկրի ապագան վերցնել քո ձեռքը, հակառակ դեպքում այն կվերցնեն Թուրքիան ու Ադրբեջանը՝ այս իշխանությունների ձեռքով:

Նրանից հետո, երբ պատերազմը տանուլ է տրված, միևնույն է, Փաշինյանին դժվար է լինելու մնալ իշխանության ղեկին:

Քոչարյանը կյանքում երբեք ոչինչ կիսատ չի թողել, եթե մտել է պայքարի մեջ, ուրեմն այն հաջողությամբ ավարտելու է։

Նիկոլը դարձել է աթոռի գերի ու գերության մեջ է պահում Հայաստանը։ Նա ամեն օր պարտության է տանում Հայաստանը, որ փրկվի։

Փաշինյանը չկայացած մարդ է՝ իր ծննդյան օրվանից։ Ո՛չ լիարժեք ուսանող է եղել, ո՛չ գյուղում ծնվելով՝ գյուղացի է դարձել, ո՛չ քաղաք գալով՝ ինտեգրվել է քաղաքին, ո՛չ նորմալ լրագրող է եղել։

Արտահերթ ընտրությունների թեմայի «կիսափակ պատուհանը» բերելու է ոչ ընտրական մեխանիզմներով ներքին լարվածության էական աճի՝ եռացող կաթսան մի պահի պայթելու է։

Նավալնու ու Փաշինյանի միջև շատ ընդհանուր բան կա` թե՛ փորձի բացակայությունը, թե՛ լկտիությունը, թե, ի դեպ, մարդկանց մանիպուլացնելու տաղանդը։

Ոչ մի իմաստ չկար տալու Ադրբեջանին տարածքներ, որը հայկական զինուժը պաշտպանել էր։ Չէր կարելի նաև ստորագրել մի բան, որով Ադրբեջանին միջանցք էր տրամադրվում։

Դեռ մարդ կա, որը իր մտավոր, կազմակերպչական, հոգեբանական և կամային ունակությունների շնորհիվ ունակ է Հայաստանը բերել վերածննդի։ Այդ մարդը Ռոբերտ Քոչարյանն է։

Սրիկաները շարունակում են ցինիկաբար լայն ժպիտով հարցազրույցներ տալ, անամոթաբար ստել, մեղադրել բոլորին ամեն ինչում, միայն, թե չկորցնեն իրենց աթոռներն ու պարգևավճարները:

Ծրագրված էր ոչ միայն Շուշին հանձնել, այլև Ստեփանակերտը, Մարտակերտը։ Մեր հերոս տղաների ջանքերով մենք փրկեցինք Արցախի այդ մի հատվածը։

Հայաստանն ու Արցախը դարձան հիմարների համար նախատեսված ուտելիքի զոհը։

Ղեկավարությունը, որը խելքի չի գալիս ու երկիրը տանում է անհաջողությունների, պարտությունների, չի կարող երկրի ներսում համախմբել ժողովրդին։

Պատերազմը, դրա ընթացքը կասկած չեն թողնում, որ այս քրգործը նպատակ է ունեցել վարկաբեկել հաղթանակի սիմվոլներին և բացել պետության դռները՝ պարտության առաջ։

ԼՂ կարգավիճակի հարցը որոշված չէ, սակայն այն չի կարելի քննարկել հիմա․ քննարկումների այս դաշտի ցանկացած էլեկտրականացում լիցքերի ուժեղագույն բախում է առաջացնում։