Իշխանության համար «իդեա ֆիքս» է դարձել ունենալ հլու-հնազանդ Սահմանադրական դատարան։

Որ Սահմանադրական հանրաքվեն չեղյալ համարելը նույնպես հակասահմանադրական է, դրա մասին երկու կարծիք լինել չի կարող:

Այսօր երկրում կան կորոնավիրուսով վարակված հազարավոր անձինք, որոնք նույնիսկ իրենք չգիտեն, որ վարակակիր են: 

Քաղաքապետ Մարությանը համավարակի դեմ պայքարում իրեն պահեց որպես սովորական դասալիք։ Լքեց դիրքը։ Բայց պրազվում է՝ շատ ավելի վտանգավոր է, երբ նա աշխատում է։

Մերժման գաղափարի վրա ձևավորված իշխանությունը չի կարող երկար գոյատևել։ Կառավարման ճգնաժամը կարող է հանգեցնել պետականության ճգնաժամի։

Նոր կառավարության ձևավորումը դառնում է ազգային անվտանգության խնդիր։ 

Այդ մարդկանց արյունը բացառապես քո խղճին է: Ու պետք չէ կեղծ երեսպաշտությամբ մեղադրել ժողովրդին անկարգապահության մեջ։

Հիմա եկել է Փաշինյանի հեռանալու ժամանակը: Ի դեպ, հրաժարական տալը ոչ ամոթ է, ոչ էլ խայտառակություն: 

«Պողոսների» վրա հենված իշխանությունը պետք է իմանա, որ նրանք անշնորհակալ են ու դավաճան։ Ուտող ուրացող են։ Իրենց կուռքի պես։

Փաշինյանի փող աշխատելու մոլուցքն անկառավարելի է։

Այո՛, Նիկոլ Փաշինյանը պատասխանատու է այս հարձակման համար, սա իր օրոք է ու հովանավորվում է իր օրոք։

Շուտով կսկսվի իշխանական դաշտի սորտավորումը՝ պատերազմի ժամանակների կանոններով։ «Կբուժվեն» նրանք, ովքեր շանս ունեն փրկվելու։

Կա ներկայի իշխանություն, կար անցյալի իշխանություն, մենք պետք է ձևավորենք ապագայի իշխանությունը։

Հայաստանը չի կարողանա խուսափել տարածաշրջանային «Իտալիա» դառնալու ճակատագրից, եթե երկրի կառավարման ոլորտում արագ փոփոխություններ չլինեն:

Ճակատագրի հեգնանք. նա մնաց բումերանգի էֆեկտի և բամբասանքի տակ։

Հայաստանում իշխանությունը գործում է Ադրբեջանի հետ ձեռք ձեռքի տված։ 

Ժողովուրդը տեսնում է, որ իր երկրի ղեկավարը պառակտիչ է: Պառակտող մարդը չի կարող կոնսոլիդացնել երկիրը պատերազմի, բնական աղետի ժամանակ։

Մենք պետք է հասնենք նոր որակի իշխանության ու առաջնորդության։