Մեր երկրում հեղափոխական տնտեսական քաղաքականություն չեմ տեսնում՝ ոչ կառավարության գործունեության, ոչ էլ 2020-ի բյուջեի նախագծում: 

Քոչարյանի գործով դատավարությունը քաղաքական ռևանշ է, և ՀՀ ներկա իշխանությունների համար նշանակություն չունի՝ իրենք խայտառա՞կ են լինում։

Միայն անպատասխանատու կամ հավաքագրված քաղաքական գործիչները կարող են այսօր պնդել երկրից ռուսական ռազմաբազայի դուրսբերման խնդիրը:

Ինձ համար զարմանալի են այն իրադարձությունները, որոնք տեղի են ունենում Հայաստանում։ Հիմա ես ապրում եմ մի երկրում, որը նման է 1937 թվականին, քան ազատության։

Երեք ամսում Արթուր Դավթյանի ստացած գեներալի երկու կոչումով ամեն ինչ ասված է։ Նա ծառայություններ է մատուցում Հանրապետության վարչապետին։

Ռուսական ռազմաբազան դուրս բերելուց հետո ՀՀ-ն 100 տոկոսով կմնա առանց Արցախի. Հայաստանն 1-ինը չի լինի, որը պատմության ընթացքում սեփական որոշմամբ դիմել է «ինքնասպանության»։

Ուսյալ կրթյալ քաղհասարակությունը 1.5 տարի է՝ աչք է փակում բոլոր անօրինականությունների վրա, Նոր Հայաստանի պայմաններում չի արել իր գործը ու իր տեղը զիջել է ռադիկալներին։ 

Այսօր Հայաստանում իշխանության է գտնվում մի անձ, որը կարծում է, թե պետությունը ինքն է:

Մեզ նոր որակի Հայաստան է պետք. այս իշխանությունը դա չի կարող ապահովել։

Հայաստանում անբնական քաղաքական հարաբերություններ են ձևավորվել, երբ քաղաքական ու քաղաքացիական հասկացությունները միախառնվել են։

ՀՀ վարչապետը հայտարարում է՝ Արցախը Հայաստան է, և վերջ, Ադրբեջանի նախագահն ասում է՝ ԼՂ-ն Ադրբեջան է, և բացականչական նշան: Իրականությունը բոլորը տարբեր կերպ են ընկալում։

Այնքան, որքան առաջին գիծն է մոտիկ Երևանի կենտրոնին, նույնքան էլ խաղաղությունից դեպի պատերազմ ճանապարհն է կարճ՝ մի քանի ժամվա հեռավորություն։

Երբ տեսնեմ, որ այս քաղաքականացված մթնոլորտում խորհրդատվությունները չեն «աշխատում», և մնում է միայն քաղաքական պայքարը, ես ՀԽ-ից դուրս կգամ:

Շտապում է ու վախենում։ Վախենում է ու ագրեսիվանում։ Ագրեսիվանում է ու սխալվում։ Սխալվում է ու կպարտվի։

Այս երիտասարդ մարդիկ, որոնք հայտնվել են ղեկի մոտ, շնչահեղձ՝ ինքնաթիռներից չեն իջնում: Որոշ մարդկանց համար բյուջեն վերածվել է տուրիստական բյուրոյի։

ՀՀ ՊՆ-ում վախով են սպասելու՝ կաջակցի՞ Փաշինյանը ռուսական բազայի ներուժի կրկնապատկման նախաձեռնությանը, թե՞ ոչ։

Փաշինյանի նպատական է, որ Հայաստանում խոսեն ամեն ինչից, բացի Արցախի դեմ ուղղված իր «Մերժիր Արցախին» քաղաքականությունից։

Քանի որ նախատեսում ենք 4.9% տնտեսական աճ, իսկ գնաճը` 4%, ապա տեղի չի ունենալու բյուջեի եկամուտներ-ՀՆԱ հարաբերակցության փոփոխություն: Ստվերի դեմ պայքարը լինելու է զրո։