Քվեարկեք, որ հաղթեք։ Քվեարկեք, որ չպարտվեք։ Քվեարկեք Նիկոլի դեմ ու Հայաստանի օգտին։

Բանակցային ճիշտ գործընթացի արդյունքում հնարա­վոր է, և պետք է անել առավելա­գույնը, որպեսզի ԼՂԻՄ տարածքի մեջ գտնվող Հադրութը և Շուշին հետ բերվեն։

Այս իշխանությունը 3 տարում ոչ մի խոստում չի կատարել, նույնիսկ խոստացել էին, որ ինձ պետք է դատեն, էդ էլ չարին:

Պատերազմ չունենալուն ոչ թե խաղաղասիրությամբ են հասնում, այլ գործոն դատնալով։ Այս իշխանության պարագայում Հայաստանը շանս չունի։

Փաշինյանին քվեարկողները պոլիէթիլենային տոպրակի մեջ կդնեն 5000 զոհերի ու Արցախի կորստի բեռը, և նրան լեգիտիմ իրավունք կտան հետագայում դրա մեջ դնել բոլորիս։

Եթե մարդն ինքն իրեն չի կարողանում կառավարել, երկիրն ինչպե՞ս կարող է կառավարել։ Իսկ մեր այսօրվա կառավարությունն այդպիսինն է՝ մարդիկ իրենց անելիքը չգիտեն։

Պատերազմում պարտվել ենք ապիկարության, անշնորհքության, վատ կազմակերպվածության պատճառով։

Նիկոլիզմով հիվանդները մեր ժողովրդի մի մասն են և ամենաշատն են տուժել այս ամենից։

Մենք հազարավոր զոհեր ունեցանք, որովհետև ծնվել էր մեկը՝ փոքրիկ մարդը: Թող այլևս չծնվի այնպիսի մեկը, ով հազարավորների մահվան պատճառ կդառնա:

Ադրբեջանը շարունակում է կյանքի կոչել Ղարաբաղում իր տարած հաղթանակը, իսկ հայկական զինված ուժերը դադարել են պաշտպանել անգամ իրենք իրենց։ 

Իրավապահ մարմինները չպետք է ենթարկվեն անձամբ երկրի վարչապետին: Դա պարզապես խայտառակություն է: Դա ոչ մի դեպքում չէր կարելի անել, ոչ մի դեպքում։

Նոր գերիների թեման մեկ օրվա լրահոսում հիմնական դարձավ ու․․․ կորավ։ Հին գերիների թեմայի մասին էլ չեմ խոսում։

Մենք տեսնում ենք լուրջ նախադրյալներ՝ ամուր պետականություն կառուցելու, կազմալուծված պետական ինստիտուտները և մեր հասարակության ողջ կյանքը վերագործարկելու համար։

ՀԱՊԿ-ի ներսում, ըստ երևույթին, նույնիսկ 2018-ի ընթացքում հասկացել են, որ Փաշինյանի գործոնը անվտանգության սպառնալիք է ինչպես բուն Հայաստանի, այնպես էլ ՀԱՊԿ-ի համար։

Թուրքերը հասկանում են՝ քիչ ժամանակ ունեն և գործում են երկաթը տաք-տաք ծեծիր, քանի դեռ Փաշինյանն է սկզբունքով: Նիկոլը թքած ունի Հայաստանի ու նրա ժողովրդի վրա։

Նիկոլենց առաջարկած «Ապագա կա» կարգախոսն այս պայմաններում սարսափ-ֆիլմի վերնագիր է հիշեցնում՝ օրուելյան մոտիվներով։

Եթե քեզ համար՝ որպես երկրի առաջին դեմքի, պետականության ամրացումը չի դառնում բարձրագույն արժեք, ուրեմն դու սխալ գործ ես ընտրել։

Ռազմական համագործակցությունը մի երկրի հետ, որի ղեկավարությունն ի վիճակի չէ կամ չի կարողանում պաշտպանել իրեն, երբեք չի հանգեցնի դրական արդյունքի։