Անդրանիկ Թևանյան. «Ներկոալիցիոն խնդիրներն իր օգտին լուծելու համար Սերժ Սարգսյանը փորձեց բլեֆի օգնությանը դիմել, բայց չստացվեց ու Բաղրամյան 26–ում ստիպված եղան վարչապետին անհարմար վիճակի մեջ դնել»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Դեռ ժամանակ կա ուշքի գալու և հրաժարվելու «մեկ օլիգարխի տնտեսության» կառուցման գաղափարից. Հայաստանը Լիբիայի նավթը չունի և ոչ էլ Եգիպտոսի ծովային ռեսուրսը, որ մի քառասուն տարի հանդուրժի տնաբույծ քադաֆիների ու մուբարաքների գոյությունը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Վերջին օրերին քաղաքական ու լրագրողական միջավայրում շրջանառվող թիվ 1 թեման Սերժ Սարգսյան – Գագիկ Ծառուկյան հարաբերություններին է վերաբերում։ Եկեք տեսնենք, թե ինչն ինչոց է»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Հաշվի առնելով ներկա տնտեսական ճգնաժամը և իշխանությունների քաղաքական ծրագրերը՝ կարելի է ասել, որ Սերժ Սարգսյանն, իր վերարտադրման նպատակին հասնելու համար, «վա–բանկ» է գնում»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանի տխրահռչակ «ֆուտբոլային» դիվանագիտությունը ցույց տվեց, որ եթե նույնիսկ մասամբ ես հայտնվում Լևոն Տեր–Պետրոսյանի գաղափարական տիրույթում, ապա, միևնույն է, հարվածում ես Հայաստանի անվտանգությանը, չես լուծում բաց սահմանների և դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատման հարցը, մնում ես ձեռնունայն ու ստիպված ես լինում իրականացնել ցայտնոտային արտաքին քաղաքականություն»։

Անդրանիկ Թևանյան. «2012 թվականի համար նախատեսված ՀՀ պետական բյուջեի նախագծից պարզ դարձավ, որ կառավարությունը հետևողական է՝ երկրում սեփականության վերաբաշխում իրականացնելու, գերկենտրոնացված ֆինանսատնտեսական համակարգ ստեղծելու և «մեկ օլիգարխի տնտեսություն» կառուցելու հարցում»։

Անդրանիկ Թևանյան. «ՀԱԿ վերջին հանրահավաքում ելույթ ունենալիս՝ Լևոն Տեր–Պետրոսյանը բաց տեքստով պատրաստակամություն հայտնեց դառնալ ԱՄՆ–ի (ենթատեքստում նաև շահագրգիռ այլ երկրների ու կառույցների, օրինակ՝ ԵՄ, Թուրքիա, Ադրբեջան և այլն) գործիքը՝ հայ–թուրքական հարաբերությունները շուտափույթ կարգավորելու, և հետևաբար նաև Ղարաբաղի հարցում բեկում արձանագրելու հարցում»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Հայաստանի անկախացման գործընթացը դեռ չի ավարտվել։ Հիմա ավելի պատասխանատու փուլ է՝ հակաանկախական ռեակցիոն ուժերից քաղաքական դաշտը մաքրելու և նորմալ պետություն կառուցելու փուլ»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Կեվորկովյան կուսպրոպագանդայի դպրոցն անցած Սերժ Սարգսյանը կարևորում է միայն քաղաքական գործընթացների արտաքին փայլը և ընդունվող որոշումների խորաթափանցության իմիտացիան»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Քաղաքական, հասարակական ու լրատվական դաշտում շատերը այս ու այն կողմ են թռչկոտել և դրսևորել թափառաշրջիկի կամ, կոպիտ ասած, բոմժի վարքագիծ, բայց մենք մնացել ենք մեր դիրքերում»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Եթե մենք կայացած պետություն լինեինք, ապա Տեր–Պետրոսյանի հետ ոչ թե իշխող կոալիցիայի աշխատանքային խմբի անդամները պետք է «երկխոսեին», այլ Ազգային անվտանգության մարմինները՝ շատ կոնկրետ հարցադրումներով, բայց քանի որ այժմ ՀՀ նախագահի պաշտոնում է հայտնվել մեկը...»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Ինչպես փորձն է ցույց տվել՝ վարվող ներքին ու արտաքին քաղաքականության վերաբերյալ Քոչարյանի հայտնած քննադատական կամ չեզոք տեսակետներից հետո նախագահական նստավայրից ակնկալվող պատասխանը կամ արձագանքը հնչում է Տեր–Պետրոսյանի շուրթերով կամ «ազատ, բայց սերժատու» լրատվամիջոցների ու վարձկան լրագրողների միջոցով»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանը որպես Խրուշչովի, Գորբաչովի և սովետական մյուս գենսեկների «հոգևոր» ու «գաղափարական» ժառանգորդ սիրում է քաղաքականության արտաքին էֆեկտները, որոնց տակ, սակայն, բացարձակ դատարկություն է և դեմագոգիա։ Դա է պատճառը, որ ներքաղաքական զարգացումներն աբսուրդի թատրոն են հիշեցնում»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Հարկ է նկատել մեկ բան. ով ով, բայց Սերժ Սարգսյանին անսահմանորեն քծնող ու մեր երկրին վնաս հասցնող «թուրքագետներից, վերլուծաբաններից, քաղաքագետներից» կազմված քարոզչական դիվերսիոն խումբը կամ խառնամբոխը պարզապես պետք է լռի ու այլևս ծպտուն չհանի հայ–թուրքական հարաբերությունների թեմայով, եթե, իհարկե, մարդկային ինչ–ինչ որակներ նրանց մոտ դեռ պահպանվել են»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանն այնքան էլ ամբողջական չի ձևակերպում իր միտքը, երբ խոսում է ոստիկանաորսի մասին։ Որս կա, բայց դա ոչ միայն ոստիկանաորս է, այլ մի ամբողջ պետության որս։ Որսն այդ, կամա թե ակամա, սկսել է ի պաշտոնե մեր երկրի ուժային կառույցների գլխավոր հրամանատար համարվող Սերժ Սարգսյանը, ով արդեն, պատկերավոր ասած, պետականությանը սպառնացող չարորակ ուռուցքի է վերածվել»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Եթե Մուբարաքն իր դեմ «պայքարող» եգիպտական «Լևոնին» ունենար, ապա Կահիրեի Տահրիր հրապարակը հանրահավաքներից առաջ ջրցան մեքենաների օգնությամբ կհովացներ ու կիշխեր մինչև մահ։ Բեն Ալին էլ չուներ իր «Լևոնին» ու դրա համար էլ «թունիսվեց»։ Իսկ ահա մեր «Մուբարաքը» Տեր–Պետրոսյանի օժանդակությամբ շարունակում է իր անփառունակ կառավարումը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Ժիրայր Լիպարիտյանը, Լևոն Տեր–Պետրոսյանը, Սերժ Սարգսյանը և մյուս «ֆուտբոլասերները» Հայաստանի համար 5–րդ շարասյան ֆունկցիա կատարող սուբյեկտներ են, ովքեր լինելով պարտված քիրվայական գաղափարախոսության վերջին մոհիկանները, փորձում են իրենց քաղաքական գոյությունը երկարաձգել «երկխոսության» օգնությամբ, սակայն լինելով ոչ հայաստանակենտրոն՝ նրանք դատապարտված են»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Գաղտնիք չէ, որ Սերժ Սարգսյանն առաջնորդվում է «պետությունը ես եմ» սկզբունքով, ինչն ապացուցվել է գիշերային ու ցերեկային միանձնյա որոշումներ կայացնելու նրա աշխատաոճով։ Հետևաբար՝ «երկխոսությունից շահել է պետությունը» տերպետրոսյանական ձևակերպման մեջ շահառուն Սերժ Սարգսյանն է դուրս գալիս»։