Նիկոլն Ալիևից ավելի Ալիև է Արցախի հարցում․ նա առավոտից երեկո «հիմնավորում» է, թե Արցախը 1991-ից է ճանաչվել Ադրբեջանի կազմում։ Ուզում է սեփական մեղքը բարդել այլոց վրա։

Արևմուտքին հաջողվել է 2-րդ ճակատը բացել Ռուսաստանի դեմ։ Այդ ճակատի դրոշակակիրը Նիկոլ Փաշինյանն է։ Նա Հայաստանն աշխարհաքաղաքական խաղերի մանրադրամ է դարձնում։

Իրանի Իսլամական Հանրապետությունը ոչ միայն «թավշյա» կամ «գունավոր» հեղաշրջումների երկիր չէ, այլև այն կայունության և անվտանգության խարիսխն է տարածաշրջանում:

Ֆրանսիայի նախագահի խոսքերում բացակայում է ԼՂ հակամարտության բուն ընթացքի ընկալումը, այդ պատճառով էլ դրանք հնչել են ոչ կոռեկտ կամ խեղաթյուրված, ուստի անընդունելի են։

Իրանը կարող է չճանաչել հայ-ադրբեջանական հաշտության պայմանագիրը և կարող են բարդություններ առաջանալ. Իրանը նույնիսկ պատրաստ է զորքեր ուղարկել։

Նիկոլը մեր երկիրը մանրադրամ է դարձնում Արևմուտք-Ռուսաստան հարաբերություններում։ Պատրաստվում է իր հետևից թողնել ավերածություններ, զոհեր, պետականության կորուստ։

Ձեր վարչապետը Ղարաբաղը  հանձնել է։ Ղարաբաղը Փաշինյանի համար գոյություն չունի որպես բուն հայկական հող, իսկ ղարաբաղցիները ոսկոր են նրա կոկորդում։

Ադրբեջանը չի հանդուրժելու ՀՀ տնտեսական աճը, բնակչության ավելացումը, բանակ ունենալը, չի հանդուրժելու նաև ենթակառուցվածքների անկախ համակարգ ունենալը:

«Հավաստի աղբյուրը» ցույց տվեց «Ղարաբաղը հանձնենք Ադրբեջանին ու լավ ապրենք» թեզի լիակատար սնանկությունը, հակապետական ու հակահայկական բնույթը։

ՌԴ-ն դեմ արտահայտվեց միջազգային դիտորդների տեղակայման հնարավորությանը․ տեղում ներկայության, դիտորդության, ռազմական բաղադրիչի, անվտանգության հարցերում չի զիջի։

Նիկոլ Փաշինյանի հետ նրա քաղաքական հակառակորդները կարող են հանդիպել միայն մեկ օրակարգով՝ Նիկոլ Փաշինյանի հեռացման դետալների քննարկում։

Չի կարելի իրական գործող եռակողմ պայմանավորվածությունները փոխարինել ինչ-որ երևակայական բանով։ Փորձում են իրավիճակը արտատարածաշրջանային խաղացողները ապակայունացնել։

Հիմա եթե խոսքը գնում է խորհրդարանի միջոցով նոր վարչապետ ընտրելուն, դա պետք է լինի այնպիսի թեկնածու, որը ՔՊ-ի համար ընկալելի է, որն ընկալելի է նաև ընդդիմության համար։ 

Նիկոլով Հայաստանը 100 տոկոսով ոչնչանալու է, առանց Նիկոլ՝ փրկվելու և հարատևելու շանս է առաջանալու։ Այդ շանսը չօգտագործելը կլինի ավելին, քան հանցագործությունը։ 

Թուրքիան շտապում է վերադիրքավորվել Հարավային Կովկասում, նախքան մյուս կենտրոնները դա կանեն կամ կշարժվեն իրենց տեղից։ Նա չի հրաժարվել ուժային սցենարներից։

Արևմուտքը խաղում է Հայաստանի և Ադրբեջանի հետ, նրա գլխավոր նպատակը Ռուսաստանի ազդեցությունը տարածաշրջանից դուրս մղելն է։

Նիկոլը սիրում է բոլորին, խոնարհվում բոլորի առաջ, հպարտանում բոլորով և․․․ կարմիր բերետավորերին քսի տալիս բոլորի վրա։

Հայաստանի արտաքին քաղաքականությունը՝ պրիմիտիվ ու արխայիկ, ուղղակի զարմացնում է բոլորին։ Փողոցային տղաները փորձում են վարել պետության ճակատագրի ղեկը։