Նիկոլ Փաշինյանը խաբեց իր ընտրազանգվածին՝ խոստացավ խաղաղության դարաշրջան, բերեց պատերազմի մեկօրյակներ։

Նախկիների դեմ պայքարի կարգախոսով իշխանության եկածները պաշտոն են տվել Ջհանգիրյանին, ով նախկինից էլ նախկին է, և նրա ձեռքերով զանգովի արդարադատություն են իրականացնում։

Եթե մեկին թվում է, որ Հադրութն ու Շուշին կարող էին ընկնել, իսկ Գորիսն ու Կապանը՝ ոչ, ապա այդ մարդիկ վտանգավոր են մեր հասարակության համար։

Ամբոխի «հեղափոխական» իշխանությունն այլասերվածությունը դարձնում է իր միակ գաղափարախոսությունը:

Ղարաբաղում ամեն ինչ չի ավարտվել։ Նախ, չի որոշվել ԼՂ կարգավիճակը` փոխադարձ համաձայնությամբ, և այնտեղ դեռ վեճեր կլինեն։ Տա աստված՝ այդ վեճերը խաղաղ անցնեն։

Նիկոլը պատերազմ բերող է, մահաբեր է։ Նրա հետևից միշտ մնում են արյան հետքեր։

Հայաստանը մտել է 1-օրյա չհայտարարված պատերազմների դարաշրջանի մեջ։ Սահմանազատումը, սահմանագծումն իրականացվում են ՀՀ քաղաքացու արյան միջոցով։

Այս իշխանությունների ասած Խաղաղության դարաշրջանը հակառակորդի թելադրանքն է Նիկոլին, խաղաղության խաբկանքն է ժողովրդին:

Ալիևի և Փաշինյանի հանդիպումը Բրյուսելում ընկալվում է որպես բանակցային գործընթացը ռուսականից արևմտյան հարթակ տեղափոխելու «ֆրանսիական գծի» շարունակություն։

Մոսկվայի մտադրությունների մեջ չի մտնում լայնամասշտաբ էսկալացիան Ադրբեջանի հետ, որին Թուրքիան աջակցում է:

Եթե դու քո սուվերեն տարածքում անգամ քեզ չես պաշտպանում, բոլորը թքած ունեն քո վրա։ Եթե կկանգնես, կկռվես, քեզ կպաշտպանեն ու կհարգեն։ Եթե դա չես անում, ուրեմն զիբիլանոց ես։

Ռուսաստանին պետք չէ շանտաժի ենթարկել, Ռուսաստանը հայերի փոխարեն չի պատերազմելու Հայաստանում, Ռուսաստանը կարող է դա անել հայերի հետ: 

Պետք է ոչ թե միայն թշնամու գործողությունները առանձին դիտարկել, այլ՝ Նիկոլ-Ալիև տանդեմի փոխհամաձայնեցված գործողությունները: 

Վերջին իրադարձությունները հաստատում են հայ-ադրբեջանական սահմանի սահմանազատման գործընթացի անհապաղ մեկնարկի և դրան հաջորդող սահմանագծման կարևորությունը:

Հայաստանը հայտնվել է ծանր իրավիճակում, իսկ իշխանությունները ի վիճակի չեն երկիրը դուրս բերել ճգնաժամային իրավիճակից:

Եթե Ձեր իշխանությունները հանձնել են Ղարաբաղը, ապա ինչո՞ւ նրանք բավարարվեն միայն Ղարաբաղով և չտան, ասենք, Նախիջևանի միջանցքը:

Սահմանադրությունն ասում է՝ ԶՈւ-ն պետք է ապահովի ՀՀ սահմանների անձեռնմխելիությունը․ գրված չէ՝ պետք է ապահովի նահանջը, հայկական հողերն «էյվազլիներ» անվանելը:

Մեր կապանցիներն արժանապատիվ, գիտակից ժողովուրդ են, սա արդարության հաղթանակն էր, սա արժանապատվության հաղթանակն էր։