Ռուսաստանի հետ մեր հարաբերություններում ոչինչ չի փոխվել: Եթե ինչ-որ բան փոխվել է, ապա միայն դրական ուղղությամբ:

Ցեղասպանությունը ժխտողականության քողի ներքո արդարացնելը ամոթալի և վտանգավոր երևույթ է:

19-րդ դարի վերջում հեղափոխական շարժումը Արևմտյան Հայաստանում ոչինչ չտվեց, փոխարենը՝ դրդեց օսմանյան իշխանություններին ուժեղացնել հալածանքները հայ բնակչության նկատմամբ:

Առանց քաղաքացի կրթելու` պարզապես փողոցներում խորոված անելով քաղաքացու օր ենք նշելու:

«Ուզես֊չուզես կալանքը պետք է տաս» նորմալ ժողովրդավարության պայմաններում այս հայտարարությանը կհաջորդեր հրաժարական:

Սանասարյանն իմ ընկերն է, բայց որևէ կապ չունի նոր Հայաստանում որևէ մեկի ընկեր լինել, չլինելը։ Խնամի–ծանոթ–բարեկամ լինելը որևէ ազդեցություն չի կարող ունենալ քննության ընթացի վրա։

ՀՀ-ում գործ չեն սարքում: Կարծում եմ՝ Դավիթ Սանասարյանի փաստաբանը հին տրամաբանության մեջ է մնացել՝ փորձելով պաշտպանել:

Հայ-ռուսական ռազմավարական դաշնակցության նոր ճարտարապետությունը «երկու պետություն՝ մեկ նպատակ» կարգախոսով պետք է համախմբի երկու ժողովուրդների բոլոր ռեսուրսները։

Իսկ ո՞րն է երաշխիքը, որ շինծու չէ սահմանադրական կարգի տապալման գործը, ՍԴ դատավորի վրա ճնշման գործը, Սիլվա Համբարձումյանի կաշառքի գործը։

Ո՞ւր են նախկինում թալանվող այդ գումարները, ինչո՞ւ բյուջեում չեն երևում։ Կա՛մ նախկինում չեն թալանել` ժողովրդին խաբել եք, կա՛մ հիմա դուք եք թալանում։

Հայաստանում այսօր իրականացվում է տրանսգենդերային արդարադատություն։

Քանի որ վարչապետը որևէ հստակ նպատակ, վեկտոր չի դրել, բրոունյան շարժումով պտտվում է, և պտտվելիս ո՛ր պահին կպնում է պատին, էդ կետը «թշնամի» է դառնում։

Էն կոսյումը, որ կարվել էր Սերժ Սարգսյանի համար, չի փոխվել ու սուպերվարչապետության համակարգը մնացել է ուժի մեջ: Ինչո՞ւ եք Սերժ Սարգսյանի կոստյումը հագել։ 

Մերժեցինք հին պատկերացումներով կառավարման մոդելը, բայց այժմ ունենք առանց պատկերացումների կառավարման մոդել:

Ինչո՞ւ հենց այդպիսի հարվածող դոզայով էր Շիրխանյանի նամակը։ Այն ինչ-որ նպատակ էր հետապնդում։ Նման մոտեցումն ինձ դուր չի գալիս։

Վարչապետ Փաշինյանի և նախագահ Ալիևի միջև մի քանի՝ շատ լավ շփումներ են տեղի ունեցել, որոնք գնահատում եմ դրական և կառուցողական։ 

Անցած տարվա ապրիլին հեղափոխություն տեղի չի ունեցել, այլ՝ պետական հեղաշրջում։

Երբեք չի կարելի հասարակությանը մատուցել թիրախներ. ոչ մի շահի, ոչ մի նպատակի համար։ Դա վերջ չունեցող պրոցես է։